πάλη

Άν η λογική ξεπεράσει τα αισθήματα..

εκάτσαμεν την

Αντίδραση?

Αντίδραση ένι να παραπονιούμαστε τζαι να ξιτιμάζουμε για τες υπηρεσίες του κράτους που έν δουλευκουν, ή ξεσχειλίζουν που διαφρορά, ή που εν ανύπαρκτες?
Αντίδραση ένι να καταργάς ορισμένα κοινωνικά πρότυπα?
Αντίδραση ένι να μεν υποτάσσεσαι σε κώδικες ηθικές ή τους νόμους του κράτους?
Αντίδραση ένι να φκάλεις τα νέυρα σου πάς σε άλλους, συγγενείς ή γνωστούς, φίλους ή εχθρούς?
Τζαι ποιοί εν οι εχθροι? Ο μετανάστης? Ο κουμμουνιστής? Ο αποελίστας? Ο τουρκος? Μία άλλη πλαστή ταυτότητα?
Αντίδραση ένι να καταργάς τζαι να εναντιώνεσαι σε ρόλους?
Σε τί ρόλους? Που επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα εσένα ή / τζαι τους άλλους?
Τζίνοι οι λόγοι χώνουν συμφέροντα? Αν όι που το ξέρουμε?

Για κάθε δράση έσχει τζαι αντίδραση. Είπε μου ένας φίλος που αγγλίες. Εβυθίστηκα μέσα.
Η ενέργεια ποτέ εν ψοφά. Απλά μετάβαλλεται.
Η δράση / η πράξη εν ενέργεια.
Η αντίδραση εν αναπόφεκτή. Ακόμα τζαι άν μιλούμε για την κοινωνία, την οποία εν ανθρώποι που την σχηματίζουν.

Ο κάθε άνθρωπος γεννίεται χωρίς αλυσίδες.. Ελευθερός. Τζαι που την στιγμή που σκλαβώθηκε, πάντα αντιδρούσε.
Τα μωρά κλαίσιν άμα τα βουττούν μες την χρυσή σίκλα οι παπάες για να τα βαφτήσουν.
Οι κοπελλούες φακκούν πάνω τους ούλλη μέρα που τα πέμπουν ούλλη μέρα σκολέιο τζαι φροντιστήρια.
Οι στρατιώτες αυθαδιάζουν, σικκιρτούν, σπάζουν πράματα, φέφκουν με πελλόχαρτα ή αυτοκτονούν.
Άλλοι φκάλουν το άχτι τους με ποτό τζαι ναρκωτικά.
Κάτι άλλοι φασίστες δέρνουν τζαι φακκούν μετανάστες, άλλοι σκοτώνουνται μόνοι τους μές τα γήπεδα, οπαδοί να παίρνουν τα σημαιούθκια τους τα ενωτικά που πίκκα στην ουέφα τζαι πρίουνται ότι εν έλληνες. Αντίδραση έρκετε ούλλους κάποια στιγμή τζαι πάει προς ούλλες τες κατευθύνσεις. Οι παρενέργειες τούθκιου είδους "αντίδρασης" έν έσχει στόχο να βοηθήσει να λυθεί το πρόβλημα που φέρνει τους ανθρώπους σε τούντη κατάσταση που άλλοι εννα εθεωρούσαν πελλάρα.
Δαμε μόνο οι δούλοι τζαι οι μάστροι έν άντιδρουν. Τζαι είμαστε ούλλοι δούλοι τζαι αφέντες.
Αντίδραση- αντίσταση σε κάθε κωλο-ιδεολογία που μας αναθέτει τί είμαστε τζαι ποίος/α είμαστε. Να καταργήσουμετην σημασιολογία των ψευτικών ταυτότητων που άλλοι, ή οι ίδιοι εμείς αναθέτουμε σε κάθε άτομο που το εντάσσουμε σε μία ιδιότητα.

Το μίσος, ο φανατισμός, ο ρατσισμός που προωθούν τα θρησκευτικά/ εθνικά/ πατριωτικά ιδανικά τζαι αξίες εν πληγή για τους ανθρώπους. Η εξουσία τρέφεται με αίμα τζαι σάρκα όμως. Η κοινωνία εκατάντησε πετσοκομμένη, η εξουσία καλοαναθρεμένη σύρνει μας πίσω τα απομεινάρκα, τα ίδια μας πτώματα. Αλλά στολίζει τα πρώτα.
Τζαι ξαναπλασάρει μας τα με την συσκευασία των συμφερόντων τους...

Η ελευθερία εν θεραπευτική.

θκιάολε

Οι παπάες μιλούν για ηθική. Για σωστό τζαι λάθος.
Τί ξεφτίλα..

Η επαναστατική ευχαρίστηση να σκέφτεσαι για τον εαυτό σου.

Ψυχική Υγεία.

Ο άνθρωπος: Το μόνο ζώο που ταξινομεί ίσχιε αναφέρει ο Τόμας Σάζ.
(βλ. δύο δοκίμια για την ψυχιατρική καταπίεση)
Σάν άνθρωποι, αρεσκόμαστε να χωρίζουμε τζιε να ταξινομούμε σε κατηγορίες τα πάντα. Τα δέντρα σαν δέντρα, τις πέτρες σαν πέτρες. Τα παραδείγματα γινίσκουνται συγκεκριμένα άμα ταξινομούμαι τις πέτρες ανάλογα με τα κριτήρια που τους βάλουμε εμείς. Πλακουθκιανές, στροτζιλες, λίες.. Βασικά βρίσκει ένα κοινό παρονομαστή σε κάποια αντικείμενα τζιε ανάλογα κατηγοριαποιά τα λεκτικά ώς σύνολο.

Ήντα μπου γίνεται όμως άμα τζίνες οι ταπέλλες αρκέφκουν να μπαίνουν σε άνθρώπινα όντα?
Κάθε άτομο εν αναγκασμένο να αναλάβει ένα ρόλο, άμεσα ή έμμεσα. Εν αναγκασμένο να ανοίκει σε μία ομάδα με άνθρώπους, με όμοια χαρακτηριστικα. Οι ρόλοι που αναλαμβάνει τες παραπάνω φορές, εν παραπάνω που ένας. Ήτε γιατρός εν κάποιος, ήτε δικηγόρος, ήτε νοικοκυρά, ήτε κομμουνιστής, ήτε εθνικιστής, καλός, κακός ήτε άστεγος, άνεργος, χριστιανός, μουσουλμάνος, κυπραίος, ισπανός, μπάτσος, μόνιμος, αναρχικός, κκιλιντζιρος, σχιεσολίρις, υγιής ή άρρωστος κ.οκ...
Για κάθε τι ιδιότητα, θρήσκευμα και οτιδήποτε κάθε άλλο, οι ανθρωποι καταχωρούν και καταχωρούνται σε κατηγορίες αναθέτοντας και το επικαλούμενο ρόλο και στερεότυπα που πρέπει να κουβαλούν οι άλλοι και οι ίδιοι.

Η εισαγωγή τούτη ένι για να δειξω που βασίζεται η λογική της ψυχιατρικής. Έν θεωρώ την ψυχιατρική ώς ιατρική.

Μία αρρώστεια, μπόρει να διαγνωστεί που τα συμπτώματα που πάσχει ένας ασθενής, χωρίς ο γιατρός να ενδιαφερτεί για το κοινωνικό τζιε πολιτικό φόντο του ασθενή, κρίνοντας που βλάβη στα όργανα.

Η νευρολογία π.χ αφορά τις δυσλειτουργίες στο νευρικό σύστημα.

Στην ψυχιατρική, ίσχιε γίνει το αντίθετο. Ούλλες οι διαγνώσεις εν βασισμένες πάς τα λεγόμενα του ασθενή, τζιε τα κριτήρια για ένα σύμπτωμα βασίζουνται πάς τες ηθικές αντιλήψεις της εποχής τζιε τα μοντέλλα συμπεριφοράς μια κοινωνίας. Άν το άτομο έννε σε θέση να τα ακολουθά, κατατάσσεται κάτω που το όνομα της ψυχικής ασθένειας.

Ένα στενό πρόσωπο, ο κοινωνικός λειτουργός, ή ακόμη και ο κοινωνικός περίγυρος κάποιου, μπόρουν να έχουν τις υποψίες, ή τις τεκμηριώσεις ότι ένα άτομο "πάσχει" που τούτη την ασθένεια, κοινώς, την τρέλλα, την πελλάρα. Το άτομο στέλνεται για εξέταση για να εξεταστεί και συνήθως να επιβεβαιωθει ότι το άτομο χρειάζεται "βοήθεια" μέ ή χωρίς την έγκριση του.

1264: Ιερά εξέταση - Λαικά Δικαστήρια.
Τα ίδια άτομα τότε που έν εντάσσουνταν με την υπόλοιπη κοινωνία, εθεωρούντουσαν τζιε εκαταδικάζονταν για χρήση μάυρης μαγείας, ερίφκαν τους στες φωθκίες για να εδραιωθεί, η πίστη . Το κράτος εχρειάζετουν ένα εχθρό, είτε πραγματικό έιτε φανταστικό. Αν δέν υπήρχε εννά πρεπε να δημιουργηθεί ώς μηχανισμός ελέγχου της κοινωνίας.
Στην εποχή μας, η λογική αντικατέστησε την πίστη. Το κυνήγι μαγείας έγινε κυνήγι πέλλαρας τζιε το κάψιμο εμετατράπηκε στην φυλάκιση τζιε αποξένωση του ψυχικά "άρρωστου".

Μέρος ΙΙ
Αρχικά στάδια ψυχιατρικής:
1800 - Σάμιουελ Κάρτραιτ
Ανακάλυψη (Δημιουργεία) 2 νέων ψυχικών ασθενείων.

Δραπετομάνια
Η ασθένεια που προσλαμβάνει μόνο έγχρωμους σκλάβους και τους ωθούσε να δραπετεύσουν απο τα αφεντικά τους.

Αιθιοπική δυσαισθησία
Η αιτία που οι μάυροι σκλάβοι εβαρκούνταν να δουλέψουν.

Ευτυχώς σαν ψυχίατρος, ήβρε την θεραπεία. Πλυνίσκεις τους με βραστό νερο τζιε σαπούνι, αλόιφκεις τους με λάδι τζιε διάς τους μουστουνίες με δερμάτινη ζώνη (!) Μετά ξαπολάς τους μες τα χωράφκια να δουλέψουν.
Κάπου δαμέ η ψυχιατρική άρκεψε να αναπτύσσεται με τούντο πρότυπο.

Τον τζιερό του Τόμας Σάζ ίσχιε πάς τες 7-8 ασθένεις. Σήμερα το DSM IV (diagnostic and statistical manual of mental disorders) έσχι καμία τριακοσχία(385 βασικά) ψυχικές ασθένειες.
Ήντα μπου ωθά τα πλάσματα να πέλλανισκουν. Υπάρχει όντως ο όρος ψυχικά ασθενής, ή
πελλός, σχιζοφρενής κ.τ.λ? Πάντα υπήρχαν τούτες οι ψυχικές ασθένειες? Τωρά ανακαλύπτουνται? Ή τωρά δημιουργούνται?

Σίουρα αλλαγές μπόρουν να ειδωθούν πας την συμπεριφρορά κάποιου "πελλού" μεταβατικά, ή εμφανίστηκαν που πίο πρίν. Όι σε σημέιο που να προερχεται που την στιγμή της γέννας, το ζήτημα έννε γεννετικό.

-Το απόλυτο αδιέξοδο που μπόρει να νίωσει.
-Να διαισθάνεται ένα υπαρξιακό κενό.
-Μια έλλειψη στα συνεισθήματα του.
-Άμα καταπιεστεί σεξουαλικά
-Η έλλειψη νοήματος στην ζωή του.
-Μια πλήρης ανασφάλεια που μπορεί να διακατέχει το άτομο.
-Γενικά μία εξουσιαστική σχέση που μπορεί να βρίσκεται.
-Η μοναξία της ανθρώπινης φύσης.
-Η έλλειψη αλληλεγγύης που άλλα άτομα.
-Ο οικονομικός τζιε ο επαγγελματικός ανταγωνισμός.

Τούτα μπορεί να εν τζιε προιόντα που παράγει το σύστημα..
Η κατανόηση του κόσμου που τρίτο μάτι, οι ένεργειες, οι στόχοι που μπορεί να ίσχιε ένα άτομο προηγουμένως τωρά μπορεί να του φαίνουνται ανούσιες, ήτε τους έφτασε ητε οι
(όπως τζιε νά 'σχι, πάντα στην κορυφή ενός βουνού ή καρίερας, εν εσιη τίποτε, εν η διαδρομή που μετρα. Ήντα μπου γίνεται άμα το πλάσμα αρκίσει να το κατανοήσει? Ή αλήθκειες κάποιες φορές εν τρομαχικές)

Ή προιόντα του θεσμού της οικογένειας
Οι απαγορέυσεις, τα όρια τζιε οι περιορισμοί αλλά τζιε οι αντιφάσεις σε τζίνα που τζίνους που τα θέτουν σαν πρότυπα, ο μελλοντικός "σχιζοφρενής" γίνίσκεται ένα αντικείμενο ασυμβίβαστων απαιτήσεων χωρίς να μπόρει να ξεφύγει. Συνήθως η διαταραγμένη επικοινωνία που έσχιη κάποιος, αντανακλά πίσω πας τα διαταρακτικό τρόπο επικοινωνίας της οικογένειας.

Ο Ρόλαντ Λάινγκ εξηγά.
"Όταν θεωρείται κοινωνικό γεγονός ότι ένας άνθρωπος φτάνει να θεωρείται σχιζοφρενής, κάθε εμπειρία τζιε συμπεριφορά είναι, μία ειδική στρατηγική που εφευρίσκει ένας άνθρωπος για να μπορέσει να επιβιώσει σε μία κατάσταση που δέν έιναι βιώσιμη.¨

Η πράξη ταξινόμησης του αλλά τζιε η ίδια η συμπεριφορά που ακολουθά ένα άτομο έν μέρος κάτι πολλά πίο ευρύτερα διαταραγμένο που αναπαράγει ο κοινωνικός περίγυρος.
Ότι δηλαδή έν ταιρκάζει μές τα κοινωνικά πρότυπα συμπεριφοράς, εν κάτι το άρρωστο, το διεστραμμένο, το πελλό τζιε άρα πρέπει να αφαιρεθεί, να διωχθεί, να κομμαθκιαστεί.


Παλίες τεχνικές αφορούσαν επεμβάσεις λογοτομής, η αποκοπή δηλαδή τεμαχίου από μέρος του εγκεφάλου. Ηλεκτροπληξία. Ζουρλομανδύας. Τα περισσότερα έχουν καταργηθεί, καθώς στις μέρες μας "υπάρχουν δικαιώματα"

Οι λοβοτομές συνεχίζονται, χημικά με χρήση φαρμάκων. Ο εγκέφαλος καταστέλνεται, καθώς τζιε το ίδιο το σώμα. Για να μεν αναφερτώ στες αμέτρειτες "παρενέργειες". Οξά εννε παρανέργειες?


Γιατί τούτα ούλλα? Γιατί συνεχίζει τούτη κατάσταση. Γιατί οι "πελλοί" καθηλώνουνται ενω τίποτε εν γίνεται ώς προς την θεραπεια τους?

Συμφέροντα.
Φαρμακοβιομηχανίες του τζιερρατά.
Πολυεθνικές, σχίεζουν εκατομύρια κάθε χρόνο.





Η ελευθερία εν θεραπευτική.

Εμφάνιση ||

Η μουσική εν έκφραση.
Η τέχνη το ίδιο.
Το να καταχωρείς κάτω τες σκέψεις σου εν έκφραση.
Το να δημιουργάς εν έκφραση.
Το να καταστρέφεις εν έκφραση.

Τι εν έκφραση?
Να φκάλεις το μέσα σου, έξω.
Να υιοθετάς πράματα που ταυτίζεσαι με τζίνα.
Τζιε να τα εφαρμόζεις.
Μέσω συμβολισμών,
σε ενα γλυπτό,
σε ένα καμβά,
σε ένα τοίχο,
σε μια μουσική σύνθεση,
χορεύκοντας,
τραουδόντας.

Το ζήτημα εν προσωπικό.
Η εμφάνιση, ο τρόπος που φαινούμαστε, το σώμα μας, το κρέας μας, εν ο καμβάς μας.
Εν η αντανάκλαση μας, η σκιά που χώνει την ψυσχιή μας.

Εν το έιδωλο της κοινωνίας που καθρεπτίζεται πάνω μας.

Νίτσιε.

-Ο θεός είναι νεκρός!

Ο θεός εν μία ιδέα, κάτι το ανύπαρκτο. Στηρίζεται στην ανάγκη του ανθρώπου για πίστη. Υπάρχει μόνο για κάποιον φτάνει να έσχιη πίστη σε τζίνο. Με την ίδια πίστη μπόρει κάποιος να πείσει τον εαυτό του ότι τζίνη η ιδέα εν ανόυσια τζιε μή υπαρκτή. Για να πεθάνει κάτι, πρέπει πρώτα να υπάρξει. Ο θεός εν υπήρξε ποττέ, μόνο μια σάπια ιδέα μέσα σε άρρωστα μυαλά. Τζίνη η ιδέα πρέπει να πεθάνει. Ο θεός εν υπάρχει! Τζιε αν υπήρχε, τότε εννά πρεπε να τον σκοτώσουμε. Τζίνο εννα ήταν θρίαμβος για την ανθρώπινη ράτσα, τότε εννα φώναζα τζιε γώ ο θεός εν νεκρός.

-Πώς; είναι ο άνθρωπος απλώς ένα λάθος του Θεού; Ή μήπως ο Θεός ένα λάθος του ανθρώπου;

Το δεύτερο.. Τζιε έννε το μόνο λάθος, αλλά εν που τα πιό ζωτικά.

-Να μάθει κανείς να σκέφτεται: Στα σχολεία μας κανείς δεν έχει πια την παραμικρή ιδέα αυτού του πράγματος.

Έν αλλάξαν τζιε πολλά πράματα..

-Τι; Ψάχνεις;Θέλεις να πολλάπλασιαστείς επί δέκα, επί εκατό; Ψάχνεις για οπαδούς; Ψάξε για μηδενικά!

Τζιε η απελπισία τζιε απόγνωση μεγαλώνει.. Καμία ελπίδα πλέον..

-Η συναναστροφή με τους ανθρώπους χαλάει το χαρακτήρα, ιδιαίτερα όταν δεν έχει κανείς τέτοιον.

Απλά ακούς τις απόψεις σου να ταλαντέυονται πίσω στο τύμπανο του αυτιού σου με άλλα λόγια..

-Σκέφτομαι, άρα υπάρχω. (ντεκαρτ)

υπάρχω, σκέφτοντας ότι έν ζώ..

Το χάος εν τάξη τζιε η τάξη εν χάος.

Η κεντρική βάση για να αρκέψει τούτος ο συλλογισμός: "Τίποτε εν συμβαίνει τυχαία στην ζωή"

Άρα τα πάντα εν καθορισμένα. Ότι ισχύει τούτο, εν σημαίνει ότι έτσι πρέπει να εν τα πράματα.
Ζούμε σε ένα σύστημα. Είμαστε μέρος του, ήτε το θέλουμε ήτε όι. Τα πάντα εν προκαθορισμένα που πριν. Η αιτιοκρατία (ντετερμινισμός) στηρίζει το τούτο, καθώς βασίζει την ύπαρξη της σε φυσικούς νόμους τζιε δυνάμεις οι οποίες ορίζουν τούτη την τάξη. Το σύστημα θέλει μας σε μία τάξη. Τζίνη επιβάλλεται, ήτε με νόμους, ήτε διαμορφώνει τους ανθρώπους να ορίζουν μόνοι τους νόμους για τον εαυτό τους. Η ηθικολογία που διακατέχει τον καθένα μας ορίζεται που τα πρότυπα της κοινωνίας, δηλαδή το τί εν αποδεκτό τζιε σωστό ή το τί εν ανάρμοστο τζιε λαθος. Η τάξη απορρίπτει την τυχαιότητα.

Η επιβαλλόμενη τάξη, ήτε που το σύστημα (νομοθεσίες) ήτε που τους εαυτούς μας (ηθική) προκαλέι ένα αφύσικο χάος πάνω στην φύση τζιε τα ένστινκτα της, καθώς είμαστε μέρος της.

Το σύμπαν, ο χαρακτήρας του ανθρώπου, η φύση, ο πλανήτης έχουν μόνο μία συμπεριφορά. Τζίνη η συμπεριφορά έν μπόρει να καθοριστεί, εν ανεξέλεκτη τζιε διακρώς μεταβαλλόμενη. Άρα επικρατεί μία κατάσταση χαώδες, η οπόια όμως εν αρμονική. Η φυσική τάξη των πραγμάτων ένι να λειτουργούν υπό ένα χάος. Τα ένστινκτα πρέπει να μας διακατατέχουν, όχι η ηθική τζιε οι αξίες που μας επλασάραν. Τουτο εννα ονόμαζα ελευθερία, καθώς τίποτε εν πρεπει να καθορίζεται. Η ελευθερία προαπαιτέι χάος για να υπάρξει, τζιε μετά τίποτε έν χρειάζεται να υποθεί. Το δικαίωμα της ελευθερίας που προνοεί η δημοκρατία, ή η ηθική ότι έν πρέπει να επηρεάζει τους άλλους εν μάλλον μια αξία που επροσδιορίστηκε που τους ισχυρούς.

Ο δρόμος

-"ο δρόμος που έπιαες έννε καλός
εμυρίστηκες θκιό τρείς ανθούς που εππέσασιν
που το δεντρό τζιε χαρκέσαι εν τζίνοι που μυρίζουν
θκιό τρείς μέρες εννα μυρίσουσιν
τζιε ύστερις εννα μαράνουν.

Οι ανθοί οι καλοί εν τζίνοι
που εμείνασιν πας το δεντρό δεμένοι
εν τζίνοι που εκρατήσασιν μές το χαλάζι, μές το σχίονι

Εν τούτοι που είχασιν την δύναμη τζιε αντέξασιν
Την μυρωθκία τους, καρπούς εννά την δώσουν.
Μα τζίνοι που εμαράνασιν τίποτε έν θα δώκουν
ούτε καρπό, ούτε μυρωθκία.

Κατύσχιη των παιθκιών που εν κρόνουνται τους γονιόυς τους
σαν τους ανθούς παθαίνουσιν μα ακόμα σχιηρόττερα,
για τους γονιούς που εν οι καρποί τους"




-Μεν νομίζεις τζίρη μου
οτι μόνο μια στράτα έσχιη.
Το δεντρό μεγαλώνει, ανθίζει τζιε καρπίζει.
Τζιε άμα ψοφίσει, σπόρους ξαπολά
τίποτε εν φέφκει παντοτινά

Οι ανθοί που βαστούν γερά
φοούνται να ξαπολήσουν
Την αληθινή ζωή αρνούνται
να γνωρίσουν
Άνθισα που μόνος μου
τζιε μόνος εννα σαπίσω

Μπορεί που το χαλάζι
μπορεί τζιε που το σχιόνι
μα είμαι μόνος μου ολάν
τζιε ωσπου με παιρνει παω.

Η μυρωθκία του χώματος, μυρίζει ελευθερία
τζιε αμα ανοιξει ο σπόρος,
δεντρό με νέες δομές εννα βλαστήσει,
άιστο μόνο του τζιε εννα επιζήσει

Είμαστε άλλοσπος καρποί, οι εξεγερμένοι
τζίνοι που έχουν πόθο για ζωή τζιε εν θα μας χαλασεις
Στο χώμα ούλλοι εννα σαπίσουμε, έννε αναγκη να καταπιεζούμαστε
Τα σχιρόττερα ήρτασιν πιλε.
τζιερός οι γονιοι, των καρπών τους να κροστουσιν..

Η αποφυγή και το μίσος κατά των αρχών της ζωής είναι τα 2 σημαντικότερα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

-βίλχελμ ραιχ

θεωρία και πράξη.

Ο θεωρητικός τομέας, η γνώση και συνεπώς τα βιβλία, πρέπει να είναι μια πυξίδα τόσο για τον αναρχικό χώρο αλλά και για την ζωή. Πρέπει να μας δινουν σπρώξιμο για ψάξιμο κάποιας ουσίας στα πάντα γύρω μας.

Άν όμως η θέληση για κατανόηση της ίδιας της ουσίας της ζωής γίνει δυνατότερη από την ανάγκη για ζωή, η όλη γνώση και θεωρία καθιστούνται απλά ανούσια.

Η πράξη συνήθως ακολουθεί την θεωρία, ή το αντίθετο ή καθόλου. Η ίδια η ζωή είναι μια σειρά από πράξεις, από την στιγμή της σύλληψης, μέχρι την τελευταία πνοή πριν τον θάνατο.

Εδώ φαίνεται η θεωρία και η σημασία της καθώς έρχεται να κατανοήσει αυτές τις πράξεις.
Ο άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει χρησιμοποιόντας πράξεις και μόνο, μέσω του φυσικού ενστίνκτου για ζωή. Άν φανεί κάποιος ανίκανος να το χρησιμοποιά και δεν κατέχει την γνώση του, τότε δεν θα είναι ικανός να αντεπεξέλθει σε διάφορες καταστάσεις.

Η θεωρία, είναι το βοήθημα για το ξεπέρασμα της άγνοιας δείχνοντας τον δρόμο προς τις πράξεις. Τις πράξεις με ουσία και υπόσταση.
Όταν όμως η θεωρία δεν γίνεται πράξη, μετατρέπετε σε απώθηση της ζωής, καθώς το άτομο περιορίζεται στην απάθεια και την ακινησία.
Άρα η θεωρία και η πράξη πρέπει να συνυπάρχουν, αφού είναι εργαλεία για τον μηχανισμό της ζωής.