θεωρία και πράξη.

Ο θεωρητικός τομέας, η γνώση και συνεπώς τα βιβλία, πρέπει να είναι μια πυξίδα τόσο για τον αναρχικό χώρο αλλά και για την ζωή. Πρέπει να μας δινουν σπρώξιμο για ψάξιμο κάποιας ουσίας στα πάντα γύρω μας.

Άν όμως η θέληση για κατανόηση της ίδιας της ουσίας της ζωής γίνει δυνατότερη από την ανάγκη για ζωή, η όλη γνώση και θεωρία καθιστούνται απλά ανούσια.

Η πράξη συνήθως ακολουθεί την θεωρία, ή το αντίθετο ή καθόλου. Η ίδια η ζωή είναι μια σειρά από πράξεις, από την στιγμή της σύλληψης, μέχρι την τελευταία πνοή πριν τον θάνατο.

Εδώ φαίνεται η θεωρία και η σημασία της καθώς έρχεται να κατανοήσει αυτές τις πράξεις.
Ο άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει χρησιμοποιόντας πράξεις και μόνο, μέσω του φυσικού ενστίνκτου για ζωή. Άν φανεί κάποιος ανίκανος να το χρησιμοποιά και δεν κατέχει την γνώση του, τότε δεν θα είναι ικανός να αντεπεξέλθει σε διάφορες καταστάσεις.

Η θεωρία, είναι το βοήθημα για το ξεπέρασμα της άγνοιας δείχνοντας τον δρόμο προς τις πράξεις. Τις πράξεις με ουσία και υπόσταση.
Όταν όμως η θεωρία δεν γίνεται πράξη, μετατρέπετε σε απώθηση της ζωής, καθώς το άτομο περιορίζεται στην απάθεια και την ακινησία.
Άρα η θεωρία και η πράξη πρέπει να συνυπάρχουν, αφού είναι εργαλεία για τον μηχανισμό της ζωής.

Πεθαίνω για να ζήσω

Έχοντας χαθέι στην παράνοια του πολιτισμού, της προόδου και τής αποκαλούμενης "εξέλιξης" η καρδία μου χτυπά πιο γρήγορα, το βλέμμα μου είναι απλανές, σκέψεις βομβαρδίζουν το μυαλό μου και ενώ οι κόρες των ματίων μου διογκόνονται

από το θέαμα που αντικρυζω προσπαθώ να βρώ τρόπο να ξεφύγω από τον εφιάλτη που ζώ καθημερινά.

Προχωρόντας χλωμός, σέρνοντας μαζί μου το πτώμα μου, μπαίνω στον κόσμο των σκιών με τα βγαλμένα μάτια και την πετσοκομένη αντίληψη, ανίκανη να σπάσει το μοντέλο κοινωνίας που τους έχει επιβάλει το ο γλοιώδης, γεμάτος δηλητήριο, κρατικός μηχανισμός.

Σκιές αλυσομενές, ποτισμένες με την διεφθαρμένη ανάγκη για λεφτά.. Συνεχίζοντας να προχώρώ, βλέπω παντού μάσκες στην θέση του προσώπου. Μάσκες πλασμένες απο ψέυτικη ευχαρίστηση ενώ το ζωγραφισμένο χαμόγελο, που αρχίζει να φθείρεται, αρχίζει να με φοβίζει. Νεκροζώντανες φιγούρες γονατισμένες πάνω από τις σπασμένες μάσκες τους προσπαθούν να καλύψουν τα αιματωμένα, από την καταπίεση, πρόσωπα τους.
Το βλέμμα μου αντικρύζει την μιζέρια και το μεγαλείο της αθλιότητας του ανθρώπινου γένους. Μέσα στην ρουτίνα αρχίζουν σιγά- σιγά να ξεψυχούν, να πνίγονται από την μπόχα της καταραμένης πόλης.
Προσπαθώντας να ξεφύγουν εκγλωβίζονται ακόμη πιο βαθία στην αγκάθινη παγίδα της θρησκείας, ή μέσα στο άγαλμα του στρατιώτη/ ήρωα που οι ίδιοι έφτιαξαν. Πατρίδα, σύνορα, έθνη.. Μου φαίνοτανται όλα τόσο παράλογα. Τι εννοούν ότι πρέπει να πεθάνω γι' αυτά, για την ελευθερία. Αφού εσείς οι ίδιοι μου την πήρατε μακριά μου. Πόσο θέλω να τα δώ να καταστρέφονται. Πόσο πολύ θέλω να δώ κάθε αξιωματικό, λοχία, δόκιμο αλλά και στρατιώτη να πεθαίνει. Θάνατος σε κάθε εξουσιαστή αλλά και κάθε υποταγμένο που βολέυεται με κάλπικα ιδανικά.
Η ιστορία του ανθρώπου με μία λέξη? Ντροπή! Που έμαθε να καλοπερνά και να μήν νοιάζεται για το γεγονός οτι έφτασε στον πάτο του. Δίχως θέληση για ζωή.

Αειθανής κουβαλά μαζι του ένα τράγο, ένα χρυσό σταυρό, κάποιο σύμβολο, φοβούμενος από μία ανώτερη δύναμη, το άγνωστο αλλά και αχρείαστο, τους θεόυς. Ενα δικό τους προιόν της φαντασίας που παίρνει όλο το φταίξιμο, τις προσευχές και την πίστη από ένα ανθρώπινο όν. Η εποχή του θεισμόυ πρέπει να τελιώσει, οι πόρτες της αντίληψης πρέπει να ανοίξουν.

Όταν οι θεοί καταργηθούν, τότε μία νέα εποχή θα αρχίσει, ένας νέος κόσμος θα αρχίσει να σχηματίζεται. Έχω βαρεθέι να περπατάω πάνω σε τσιμέντα, έχω σιχαθέι τα καυσαέρια και την βρομιά. Αηδίασα με την μυρωδία των χημικών αρωμάτων και μπούχτισα με τα σάπια λόγια των πολιτικών και των παπάδων. Θέλω να βεβηλωσω και να καταστρέψω ναούς, κάθε εκκλησία, κάθε θρησκείας. Χέζω κάθε ιεραρχία, κάθε παράδεισο και κόλαση.
Η θέση μου ανοίκει στο χώμα όταν το σώμα γεράσει. Δεν θέλω να θαφτώ κάτω από ένα τάφο, αλλα να γίνω λίπασμα για κάποιο δέντρο, ισως ενέργεια για ένα φυτό, ένα ζώο. Θέλω να μυρίζομαι καθαρή ελευθερια, να την ζώ.

Θέλω την τροφή μου να την παίρνω από την φύση, να μαζέυω καρπους απο τα δέντρα ή να κυνηγώ το θύραμα μου. Θέλω να έιμαι ευγνόμων στην φύση γι αυτα που μου προσφέρει, παιρνοντας μόνο ότι ειναι απαραίτητο και τίποτα περισσοτερο. Θέλω να ξυπνώ και να χαιρετώ τον ήλιο που με κάνει να νιώθω τόσο ζωντανός. Θέλω να πλένομαι στον ποταμό χωρίς ανάγκη για σαπούνι. Θέλω να ερωτευτώ το ταίρι μου, χωρίς τα δεσμά του γάμου και της εκκλησίας. Θέλω τα παιδία μου να μεγαλωσουν στην φύση ελέυθερα, να μαθαίνουν και να σκέφτονται μόνα τους για τις επιλογές τους. Θέλω να ζούν αρμονικά και συλλογικά με άλλους ανθρώπους χωρίς μίσος μέσα τους, χωρίς καμιά μορφή ελέγχου και εξουσίας. Χωρίς την ανάγκη για πολέμους, για λεφτά και αντικείμενα πολυτελείας, ελέυθερα από κάθε υποχρέωση και κάθε περιορισμό.

Πανέμορφη και ρομαντική αναρχία, συνοδευμένη από τις φυσικές κινήσεις του χάους, άπλωσε τις φλόγες τις οργής σου σε κάθε τι που μας εξουσιάζει λαο δείξε μας το αληθινό πρόσωπο της ζωής. Κάθώς οι εξεγερμένοι πληθαίνουν, τόσο θα δυναμώνουν οι φλόγες σου που καίνε εδώ και αιώνες συνεχίζοντας την έμφυτη ανάγκη για απόλυτη ελευθερια. Θα γίνω τα μάυρα όνειρα των υποταγμένων, η κατάρα των εξουσιαστών, η αφύπνιση των αποβλακωμένων..

******ykan

Epses epia spiti pas tes treis tjie apsa to mavro kouti na dw ti paizei. Diafimiseis, saxles tainies kai ksanthes parousiastries na pinun kafe se epanalipsi. Ksafnika stamatw pas to rik. Itan mia ekpompi (pou en 8ymoumai to onoma tis) tjie ishie titlo: "To dhko tima tin ykan". Enas typas tjiame, me to pio ypokritiko, plasto kai metaniwmeno vlemma pou eida potte mou evgaze logo pros ton lao. Emasouse ta logia tou, ekamne morfasmous, evlepe allou, pantes tjie ekatsan ton tjiame me to zori.
Se mia fasi, elalouse, theloume na parakalesoume kai na eyxaristisoume polites pou tha mporousan na voithisoun tin ypiresia mas me tyxon "plirofories" (tonizontas to-ekame etsi mathkia) i ypopsies pou exoun gia kapoio. E tounti fora eparashiesan to. Na fkainun pas tin tileorasi tjie na protepei ton lao na roufkianepsei tjie na karfwsei ton diplano tou gia xari twn eksousiastwn. Tjie eshi kypreous pou ena to kamun tjie kamnun to, tjie pairnun tjie panw tous tjie xoumizuntai themas.
Inta mpou tous koftei inta mpou kamnei o kathenas? Diki tous i zwi. O kathenas eshi kathe dikaiwma ston thanato opws eshi tjie stin zwi. Oti thelei as kamnei symperilamvanomenou na potizei ton eayto tou me ousies, ite tjines en kafeini, ite nikotini, ite kanontas xrisi kannavis, alkool i akoma tjie preza. Ftanei na men parasernei allous mazi tou. I ykan enna eprepe na eshi ta mathkia tis strammena stous emporous, oi se kathe "ypopto" pou sygkofkoun mes tin strata. Tjie na stamatisei to kako synitheio na katanalwnei tes ousies pou klefkoun pou ton kosmo.
Ta pramata enna itan polla kalytera an oi ousies xwrizontan se eksartisiogones kai mi kai na apagoreutoun analoga. I kannavis, to dwro tis fysis pou eshi latreutei apo xiliades kosmo ana to pagkosmio, exei pareksigithei apo allous tosous logw tis propagandas pou ginetai kata tou. To koinws "xorto", exei voithisei kosmo se apeira themata, kyriws ygeias, simeiwnontas miden thanatous apo tin arxi tis istorias tis anakalipsis tou, alla pali diwketai poinika apo ta skylia tou kratous. Giati den ginetai to idio me to alkool i ta tsigara pou prokaloun e3artisi? Epeidi ekeina mporoun na forologithun apo to kratos enw i marixouana mporei na fyteytei pantou.
Dikaiologia tis ykan gia tin kannavi: mporei na odigisei se "sklirotera" (e3artisiogona dld.) narkwtika, pragma pou den exei apodeixthei pote kathws einai mono eas mythos.
Na thewrithei i kannavis mi e3artisiogona ousia kai na apopoinikopoieithei twra, apotrepontas ton kosmo na erthei se epafi me emporous ferontas tous stin thesi na plasaroun kai alla pragmata ston agorasti.