..τίποτε εν τον μπουκώνει. Γιατί τρώει τον η αδικία, τζαι το μπούχτισμα με τούτες τις αθλιότητες.
Με την καθημερινή μας καταπίεση, με την έμφαση που κάποιοι διούν στην ύπαρξη μας. Στην ανάγκη μας να εκτονωθούμε, να ζήσουμε, να εκφραστούμε, να σχηματίσουμε τον δικό μας ζωής.
Αλλά κανένας εν μας σέβεται. Άσχετα όλοι επιθυμούν να τους σέβονται, έστω τζαι αν σε παίρνουν τρυφτό. Η απαίτηση για ΣΕΒΑΣΜΟ σε ότι δεν μας σέβεται. ΣΕΒΑΣΜΟ σε κάτι που δέν σέβεται τον ίδιο του τον εαυτό? Σεβασμό σε κάτι που ειρωνικά αυτοκαταργείται?
Η ανάγκη να σεβαστούμε την εκκλησία και τους εκκλησιαζόμενους. Τους ίδιους που κάμνουν χρήση ναρκωτικών, αλκοόλη τζαι θρησκευτικού "όπιου".Τους ίδιους ανθρώπους που έχουν ως ιδανικά την υπακοή και την εξουσία. Σεβασμό σε μια θρησκεία έγινε η αιτία σφαγών. Η ίδια θρησκεία που μας αναγκάζει να πιστέυουμε στην κατάργηση μας ως όντα. Σεβασμό σε μία θρησκεία που σου επιβάλλεται από τα βρεφικά χρόνια.Σεβασμό στην εκμετάλλευση?
Σεβασμό στο κεφάλαιο? Σεβασμό στους θρήσκους που προσκυνούν τζαι θεωρούν ιεροσυλία που ιερά τους σύμβολα να βανδαλίζονται. Τα ίδια σύμβολα που είναι αποτυπωμένα σε γαμημένο φτηνίαρικο μουσιαμμά! Πλαστικά θρησκυτικά είδωλα. Το ξεπέρασμα του χριστιανικού θεού. Η αντικατάσταση του αρμόζει τέλια στις σύχρονες συνθήκες..
Τούτα εν τα μεγαλεία του ανθρώπου κ. Ι. Κάθε τι απάνθρωπο, όπως το σύστημα που συντηράτε, η ανισότητα, τζαι το μίσος, ούλλα στην πυρά, άλλη μια θυσία για το χρήμα. Μα η φωθκία της εστίας ξυπνά τιτάνες, ξεπεσμένους θεούς κ Ι. Γιατί ότι σπείρεις, θερίζεις. Τζαι άμα σπέρνεις μίσος, εννα θερίζεις οργή, σε κάθε γωνία, σε κάθε μανώλη, σε κάθε χαμένη γειτονία, στο βλέμμα κάθε ¨βάνδαλου", κάθε νεολαίου που αγανακτά τζαι εκδικείται, σε κάθε χώρα, σε κάθε εξάρχεια..
τον σεβασμό σας παρακαλώ, για την ασέβια μας.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα μανώλης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα μανώλης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Σάββατο 24 Απριλίου 2010
Παρασκευή 23 Απριλίου 2010
Τωρά εννα μιλήσει ο Μανώλης.
..μέσα που τον καθένα τζαι κάθε μία που τζιαμέ, που φέρνει άποψη τζαι κριτική σκέψη. Τωρά εννα μιλήσει μια μειοψηφία, συλλογικά ή προσωπικά, η ίδια που της παραχωρείται το νοητό δικαίωμα να εκφέρει άποψή, ενώ την ίδια ώρα αποσιωπάται που την κυρίαρχη ιδεολογία τζαι τα μέσα (μαζικής εξημέρωσης) που χρησιμοποιούνται.
Κατά συχνές περιπτώσεις, η πλατεία του μανώλη (φανερωμένης) στην εντός τειχών Λευκωσίας, δέχεται επιθέσεις βίας σωματικές από φασιστοειδή (ένστολα ή μη) ή επιθέσεις κριτικής χωρίς περιθώριο ανταπόκρισης.
Με αφορμή, δυστυχώς, το γεγονός ότι η πλατεία απέκτησε πλέον διαστάσεις ως κοινωνικός χώρος τζαι συνεύρεσης ατόμων, διαφορετικών συμπεριφορών τζαι χαρακτήρα, μια εστία για πολιτικές συζητήσεις, τζαι προβολές πολιτικού περιεχομένου, εναντιωμένες σε κάποια πρότυπα που το μοντέλο κοινωνίας μας ακολουθά, καθιστά τον χώρο στόχαστρο.
Η αστυνόμευση της περιοχής, πρόκειται να εντατικοποιηθεί, όπως συζητείται στην βουλή . «Συγκεκριμένα, εκπρόσωπος της αστυνομικής διεύθυνσης Λευκωσίας ανέφερε στην επιτροπή Νομικών, ότι η αστυνομία διενέργησε κατά τη διάρκεια του 2009, 2.316 επιχειρήσεις στην Παλιά Λευκωσία» Δηλαδή πόσο πιο πολύ να εντατικοποιηθεί? Μια καλή εισήγηση θα ήταν ένα θόλος ίσως, ή ένα κουβούκλιο / παράρτημα του αστυνομικού σταθμού. Το περιβάλλον είναι αποπνιχτικό από την συνεχή παρακολούθηση και φακελώματος καταχώρησης προσωπικών στοιχείων.
Μια κατάσταση όπου, όπως έγινε κατανοητό, η διεκδίκηση της πλατείας αποτελεί κάτι το «λάθος» ή ακόμα όπως αποκαλέστηκε παράνομο ή κάποιες φορές ανήθικο, σύμφωνα με την αντιμετώπιση της κοινωνίας ή πολύ απλά κάτι που πρέπει να κατασταλεί τζαι να εξολοθρευτεί. Η «εκδίωξη» μας δεν θα λάβει μέρος αν δεν βρεθεί πρώτα ένα χώρο για αφεθούν οι θαμώνες μέσα. Εμείς δεν ζητούμε στρατόπεδα συγκέντρωσης ως χώρο δραστηριοποίησης, αλλά την ευκαιρία διαμόρφωσης του δικού μας άσυλου τζαι κέντρο επικοινωνίας τζαι δημιουργίας, αφήνοντας μια διαφορετική, ίσως πιο κρυστάλλινη μορφή οργάνωσης, όχι ως μέρος αλλά ως κομμάτι και παρακλάδι σε τούτο που ονομάζουμε κοινωνία.
Σε μια κοινωνία όπου τα συμφέροντα των πολλών υπερνικούν τις επιθυμίες των εαυτών μας ξεχωριστά, απαιτώντας μία ομαλή διαμορφωμένη συμπεριφορά τρόπου ζωής τζαι σκέψης.
Το πρόγραμμα de minimis, όπως περιέγραψε η κ. Ελένη Μαύρου, αφορά αιτήσεις για διεύρυνση και επιχορήγησης νέων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που συσχετίζονται με επενδύσεις πολλών εκατομυρίων ευρώ. Μια σύχρονη πόλη φυλακή, παράδεισος για τα πάνω στρώματα της κοινωνίας, κερδοφόρους επαγγελματίες και βουλευτές. Για να γίνει λειτουργικό, πρέπει να επιδιορθωθεί η κατάσταση όπου η ύπαρξη μας, ως άνθρωποι ή όντα με διαφορετικούς πολιτικούς προσανατολισμούς, διαφορετικούς από τέτοιους που προασπίζονται το «δίκαιο μας».
Η δυσλειτουργική ύπαρξη μας, για το κεφάλαιο και τους θεσμούς, μέσα στο κοινωνικό μοντέλο πρέπει να διαγραφεί.
Μα ποίοι αναγνωρίζουν την ύπαρξη μας ως ανθρώπινη. Συνεχώς σχολιάζεται απρόσωπα και αόριστα, επειδή ακριβώς μια άλλη πτυχή της πραγματικότητας βρίσκεται στα χέρια μας, έτοιμη να εξαπλωθεί όπως στα Εξάρχεια, σε ένα χώρο συνεύρεσης, επικοινωνίας και αυτόνομης οργάνωσης. Αυτό θα ήταν το σωστό μέτρο σύγκρισης.
Οι λόγοι που μας καθιστούν μη ευπρόσδεκτους, αποτυπώνεται μόνο από ένα κομμάτι άρχουσας τάξης που σέβονται την ύπαρξη μας, μόνο και μόνο για να γίνει το πρόσχημα και ο αποδιοπομπαίος τράγος, θυσία για την ενδυνάμωση και επέκταση του κεφαλαίου και των συμφερόντων.
Ακολουθώντας μια θεώρηση, αλλά ή/και μια πρακτική στον τρόπο ζωής και συμβίωσης, έξω όσο γίνεται από τα καπιταλιστικά πρότυπα (και μαγαζιά/ κλαμπ)
χωρίς την ανάγκη να βασίζεσαι σε θρησκευτικούς οργανισμούς
χωρίς δέχεσαι να ταυτιστείς με μία εθνική ταυτότητα που σου έχει δοθεί
χωρίς να υπόκεισαι στην εξουσία της κοινής «ηθικής», των άγραφων νόμων που συντηρούν την νοοτροπία που θέλει την κοινωνία να χρειάζεται ένα εχθρό.
Οι λόγοι μπορέι να φανούν δελεαστικοί ή αποκρουστικοί (ως προς θρησκευτικούς νόμους ηθικής ή εθνικά ιδανικά), αλλά και συνάμα καταστρεπτικοί για θεσμούς που βασίζονται στην εξουσία τζαι την ανισότητα μεταξύ των ανθρώπων.
Η φοβία του συστήματος που βιώνουμε, ότι κάποιες τάσεις αναρχισμού μπορούν να εξαπλωθούν και σε άλλα στρώματα της κοινωνίας, αναγκάζει να αποσιωπήσει τους λόγους που μπορούν να δικαιολογούν την ύπαρξη του Μανώλη, τονίζοντας μόνο τις επιπτώσεις της κατάστασης που διαμορφώνεται.
Η κατάσταση που βιώνεται σε γειτονικές χώρες, όπως η Ελλάδα, όπου άνθρωποι συλλαμβάνονται και οδηγούνται σε φυλάκιση χωρίς δίκη λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων οδηγά στην ταύτιση με το ότι τα άτομα προέρχονταν από γειτονία της Αθήνας, όπως τα εξάρχεια. Έτσι καθίσταται πιο πιθανό να υλοποιηθεί η ιδέα ότι ο περιορισμός τέτοιων ανθρώπων πρέπει να επιβληθεί και στην φανερωμένη (?!)
Σύμφωνα με τον κ. Ιωνά Νικολάου, στον «Μανώλη» συγκεντρώνονται νεαροί Κύπριοι (πιθανώς οι Κύπριες ή τα άτομα με διαφορετική καταγωγή ή ηλικία να μην είναι ευδιάκριτοι, ούτε καθώς και γονείς παιδιών που επίσης να αναμιγνύονται στο σύνολο του Μανώλη) οι οποίοι όμως, όπως αναφέρει, ενδεχομένως να προβαίνουν σε παραβατικές συμπεριφορές όπως αναγραφή συνθημάτων, οχληρία και χρήση ναρκωτικών.
Ίσως η επιτροπή νομικών να πρέπει να αναθεωρήσει πως ακριβώς υποδεικνύει ότι αποτυπώνεται η παραβατική ή εγκληματική συμπεριφορά, αφού έχει τον πρώτο λόγο, στην αποποινικοποίηση και ποινικοποίηση χρήσης ναρκωτικών. Το αλκοόλ, θεωρείται τοξικομανιογόνο, προκαλεί εθισμό και προβλήματα στην υγεία. Το τσιγάρο, ή ο καπνός, είναι το ίδιο τοξικό, όσο και εθιστικό, προκαλώντας σύνδρομα στέρησης. Και τα δύο θεωρούνται νόμιμα, όσο επίσης πρέπει να θεωρούνται ως εξαρτησιογόνες ουσίες και συνεπώς ναρκωτικά.
Η μόνη παραβατικότητα είναι ότι τέτοιες ουσίες πουλιούνται νόμιμα, μαζί με μία λίστα εθιστικών βαρβιτουρικών που προωθούνται από τις φαρμακοβιομηχανίες, ενώ οι παράνομες προάγουν την μαύρη αγορά.
Τα κέρδη είναι τεράστια, ενώ αυτός είναι πάλι πιθανών ο λόγος που η Λευκωσία δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι υπόκειται σε άλλη οχληρία εκτός από εκείνη που προκαλείται στην πλατεία, που παρεμπιπτόντως βρίσκεται συνοριακά δίπλα από βωμούς χλιδάτης κατανάλωσης, πίσω από γυαλισμένες βιτρίνες και κάτω από προβολείς του θεάματος.
Δυστυχώς, χώροι σαν αυτοί στην πλατεία του Μανώλη, δεν πρόκειται ποτέ να εκδιωχθούν παρά μόνο να μετακινηθούν μόνο όταν το θελήσουμε εμείς. Αν ο χώρος που εβλάστησε στην πλατεία του Μανώλη, υποστεί διάσπαση από εξωτερικούς παράγοντες, η αντίληψη και ο πολιτικός χαρακτήρας που αναπτύχτηκαν πιθανών να συνεχίσουν την εξάπλωση τους.
Περιστατικά αντιδραστικότητας πάντα εμφανίζονταν στην κοινωνία, όπου τμήματα της κοινωνίας βανδαλίζουν και καταστρέφουν. Η αστυνόμευση και η επίβλεψη, με φρουρούς η κάμερες, σε πάρκα, σχολεία ή πλατείες μπορεί να καθήλωσαν την ανάγκη κάποιων ατόμων να εκφραστούν (καταστρέφοντας – σε μια αποπνιχτική κοινωνία γεμάτη απαιτήσεις) ή να δημιουργήσουν σε τοίχους. (Οι προϊστορικές τοιχογραφίες σε σπηλιές εν παράνομες?)
Αν η νεολαία νιώθει οργή, για την καταπίεση που υπόκειται καθημερινά, τότε η λύση θα ήταν να καταπιέσουμε την εξωτερικευση τέτοιων πράξεων, οδηγώντας σε εκρήξεις κραυγής, ή να κατανοήσουμε ποια είναι φύση τέτοιων πράξεων, θα ήταν το ίδιος ο κρατικός μηχανισμός επιβολής εξουσίας.
Το πουλλίν επέτασεν. Επέτασεν γιατί εβαρέθηκε την πλαστή πραγματικότητα γυρώ του, τα καλοστημένα σκηνικά των ΜΜΕ, τα γερασμένα σενάρια ότι το κυπριακό βρίσκεται στην διαδικασία να λυθεί, εβαρέθηκε τον συντηρητισμό τζαι την θρησκοληψία. Εβαρέθηκε να θωρεί την άθλια τεχνολογική τζαι εμπορική ανάπτυξη του κεφαλαίου. Το πουλλίν επέτασεν, όπως κάθε νεολαίο που έν έβρισκε διέξοδο σε τούντη παράσταση που ονομάζεται κυπριακή κοινωνία. Η επιθυμία μας να ζήσουμε καταστάσεις, διοχετεύεται στην πλατεία
Όπου όλοι είναι γύρω και ο μανώλης στην μέση. Όπου όλοι έιναι στην μέση και γύρω ο μανώλης.
-
Κατά συχνές περιπτώσεις, η πλατεία του μανώλη (φανερωμένης) στην εντός τειχών Λευκωσίας, δέχεται επιθέσεις βίας σωματικές από φασιστοειδή (ένστολα ή μη) ή επιθέσεις κριτικής χωρίς περιθώριο ανταπόκρισης.
Με αφορμή, δυστυχώς, το γεγονός ότι η πλατεία απέκτησε πλέον διαστάσεις ως κοινωνικός χώρος τζαι συνεύρεσης ατόμων, διαφορετικών συμπεριφορών τζαι χαρακτήρα, μια εστία για πολιτικές συζητήσεις, τζαι προβολές πολιτικού περιεχομένου, εναντιωμένες σε κάποια πρότυπα που το μοντέλο κοινωνίας μας ακολουθά, καθιστά τον χώρο στόχαστρο.
Η αστυνόμευση της περιοχής, πρόκειται να εντατικοποιηθεί, όπως συζητείται στην βουλή . «Συγκεκριμένα, εκπρόσωπος της αστυνομικής διεύθυνσης Λευκωσίας ανέφερε στην επιτροπή Νομικών, ότι η αστυνομία διενέργησε κατά τη διάρκεια του 2009, 2.316 επιχειρήσεις στην Παλιά Λευκωσία» Δηλαδή πόσο πιο πολύ να εντατικοποιηθεί? Μια καλή εισήγηση θα ήταν ένα θόλος ίσως, ή ένα κουβούκλιο / παράρτημα του αστυνομικού σταθμού. Το περιβάλλον είναι αποπνιχτικό από την συνεχή παρακολούθηση και φακελώματος καταχώρησης προσωπικών στοιχείων.
Μια κατάσταση όπου, όπως έγινε κατανοητό, η διεκδίκηση της πλατείας αποτελεί κάτι το «λάθος» ή ακόμα όπως αποκαλέστηκε παράνομο ή κάποιες φορές ανήθικο, σύμφωνα με την αντιμετώπιση της κοινωνίας ή πολύ απλά κάτι που πρέπει να κατασταλεί τζαι να εξολοθρευτεί. Η «εκδίωξη» μας δεν θα λάβει μέρος αν δεν βρεθεί πρώτα ένα χώρο για αφεθούν οι θαμώνες μέσα. Εμείς δεν ζητούμε στρατόπεδα συγκέντρωσης ως χώρο δραστηριοποίησης, αλλά την ευκαιρία διαμόρφωσης του δικού μας άσυλου τζαι κέντρο επικοινωνίας τζαι δημιουργίας, αφήνοντας μια διαφορετική, ίσως πιο κρυστάλλινη μορφή οργάνωσης, όχι ως μέρος αλλά ως κομμάτι και παρακλάδι σε τούτο που ονομάζουμε κοινωνία.
Σε μια κοινωνία όπου τα συμφέροντα των πολλών υπερνικούν τις επιθυμίες των εαυτών μας ξεχωριστά, απαιτώντας μία ομαλή διαμορφωμένη συμπεριφορά τρόπου ζωής τζαι σκέψης.
Το πρόγραμμα de minimis, όπως περιέγραψε η κ. Ελένη Μαύρου, αφορά αιτήσεις για διεύρυνση και επιχορήγησης νέων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που συσχετίζονται με επενδύσεις πολλών εκατομυρίων ευρώ. Μια σύχρονη πόλη φυλακή, παράδεισος για τα πάνω στρώματα της κοινωνίας, κερδοφόρους επαγγελματίες και βουλευτές. Για να γίνει λειτουργικό, πρέπει να επιδιορθωθεί η κατάσταση όπου η ύπαρξη μας, ως άνθρωποι ή όντα με διαφορετικούς πολιτικούς προσανατολισμούς, διαφορετικούς από τέτοιους που προασπίζονται το «δίκαιο μας».
Η δυσλειτουργική ύπαρξη μας, για το κεφάλαιο και τους θεσμούς, μέσα στο κοινωνικό μοντέλο πρέπει να διαγραφεί.
Μα ποίοι αναγνωρίζουν την ύπαρξη μας ως ανθρώπινη. Συνεχώς σχολιάζεται απρόσωπα και αόριστα, επειδή ακριβώς μια άλλη πτυχή της πραγματικότητας βρίσκεται στα χέρια μας, έτοιμη να εξαπλωθεί όπως στα Εξάρχεια, σε ένα χώρο συνεύρεσης, επικοινωνίας και αυτόνομης οργάνωσης. Αυτό θα ήταν το σωστό μέτρο σύγκρισης.
Οι λόγοι που μας καθιστούν μη ευπρόσδεκτους, αποτυπώνεται μόνο από ένα κομμάτι άρχουσας τάξης που σέβονται την ύπαρξη μας, μόνο και μόνο για να γίνει το πρόσχημα και ο αποδιοπομπαίος τράγος, θυσία για την ενδυνάμωση και επέκταση του κεφαλαίου και των συμφερόντων.
Ακολουθώντας μια θεώρηση, αλλά ή/και μια πρακτική στον τρόπο ζωής και συμβίωσης, έξω όσο γίνεται από τα καπιταλιστικά πρότυπα (και μαγαζιά/ κλαμπ)
χωρίς την ανάγκη να βασίζεσαι σε θρησκευτικούς οργανισμούς
χωρίς δέχεσαι να ταυτιστείς με μία εθνική ταυτότητα που σου έχει δοθεί
χωρίς να υπόκεισαι στην εξουσία της κοινής «ηθικής», των άγραφων νόμων που συντηρούν την νοοτροπία που θέλει την κοινωνία να χρειάζεται ένα εχθρό.
Οι λόγοι μπορέι να φανούν δελεαστικοί ή αποκρουστικοί (ως προς θρησκευτικούς νόμους ηθικής ή εθνικά ιδανικά), αλλά και συνάμα καταστρεπτικοί για θεσμούς που βασίζονται στην εξουσία τζαι την ανισότητα μεταξύ των ανθρώπων.
Η φοβία του συστήματος που βιώνουμε, ότι κάποιες τάσεις αναρχισμού μπορούν να εξαπλωθούν και σε άλλα στρώματα της κοινωνίας, αναγκάζει να αποσιωπήσει τους λόγους που μπορούν να δικαιολογούν την ύπαρξη του Μανώλη, τονίζοντας μόνο τις επιπτώσεις της κατάστασης που διαμορφώνεται.
Η κατάσταση που βιώνεται σε γειτονικές χώρες, όπως η Ελλάδα, όπου άνθρωποι συλλαμβάνονται και οδηγούνται σε φυλάκιση χωρίς δίκη λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων οδηγά στην ταύτιση με το ότι τα άτομα προέρχονταν από γειτονία της Αθήνας, όπως τα εξάρχεια. Έτσι καθίσταται πιο πιθανό να υλοποιηθεί η ιδέα ότι ο περιορισμός τέτοιων ανθρώπων πρέπει να επιβληθεί και στην φανερωμένη (?!)
Σύμφωνα με τον κ. Ιωνά Νικολάου, στον «Μανώλη» συγκεντρώνονται νεαροί Κύπριοι (πιθανώς οι Κύπριες ή τα άτομα με διαφορετική καταγωγή ή ηλικία να μην είναι ευδιάκριτοι, ούτε καθώς και γονείς παιδιών που επίσης να αναμιγνύονται στο σύνολο του Μανώλη) οι οποίοι όμως, όπως αναφέρει, ενδεχομένως να προβαίνουν σε παραβατικές συμπεριφορές όπως αναγραφή συνθημάτων, οχληρία και χρήση ναρκωτικών.
Ίσως η επιτροπή νομικών να πρέπει να αναθεωρήσει πως ακριβώς υποδεικνύει ότι αποτυπώνεται η παραβατική ή εγκληματική συμπεριφορά, αφού έχει τον πρώτο λόγο, στην αποποινικοποίηση και ποινικοποίηση χρήσης ναρκωτικών. Το αλκοόλ, θεωρείται τοξικομανιογόνο, προκαλεί εθισμό και προβλήματα στην υγεία. Το τσιγάρο, ή ο καπνός, είναι το ίδιο τοξικό, όσο και εθιστικό, προκαλώντας σύνδρομα στέρησης. Και τα δύο θεωρούνται νόμιμα, όσο επίσης πρέπει να θεωρούνται ως εξαρτησιογόνες ουσίες και συνεπώς ναρκωτικά.
Η μόνη παραβατικότητα είναι ότι τέτοιες ουσίες πουλιούνται νόμιμα, μαζί με μία λίστα εθιστικών βαρβιτουρικών που προωθούνται από τις φαρμακοβιομηχανίες, ενώ οι παράνομες προάγουν την μαύρη αγορά.
Τα κέρδη είναι τεράστια, ενώ αυτός είναι πάλι πιθανών ο λόγος που η Λευκωσία δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι υπόκειται σε άλλη οχληρία εκτός από εκείνη που προκαλείται στην πλατεία, που παρεμπιπτόντως βρίσκεται συνοριακά δίπλα από βωμούς χλιδάτης κατανάλωσης, πίσω από γυαλισμένες βιτρίνες και κάτω από προβολείς του θεάματος.
Δυστυχώς, χώροι σαν αυτοί στην πλατεία του Μανώλη, δεν πρόκειται ποτέ να εκδιωχθούν παρά μόνο να μετακινηθούν μόνο όταν το θελήσουμε εμείς. Αν ο χώρος που εβλάστησε στην πλατεία του Μανώλη, υποστεί διάσπαση από εξωτερικούς παράγοντες, η αντίληψη και ο πολιτικός χαρακτήρας που αναπτύχτηκαν πιθανών να συνεχίσουν την εξάπλωση τους.
Περιστατικά αντιδραστικότητας πάντα εμφανίζονταν στην κοινωνία, όπου τμήματα της κοινωνίας βανδαλίζουν και καταστρέφουν. Η αστυνόμευση και η επίβλεψη, με φρουρούς η κάμερες, σε πάρκα, σχολεία ή πλατείες μπορεί να καθήλωσαν την ανάγκη κάποιων ατόμων να εκφραστούν (καταστρέφοντας – σε μια αποπνιχτική κοινωνία γεμάτη απαιτήσεις) ή να δημιουργήσουν σε τοίχους. (Οι προϊστορικές τοιχογραφίες σε σπηλιές εν παράνομες?)
Αν η νεολαία νιώθει οργή, για την καταπίεση που υπόκειται καθημερινά, τότε η λύση θα ήταν να καταπιέσουμε την εξωτερικευση τέτοιων πράξεων, οδηγώντας σε εκρήξεις κραυγής, ή να κατανοήσουμε ποια είναι φύση τέτοιων πράξεων, θα ήταν το ίδιος ο κρατικός μηχανισμός επιβολής εξουσίας.
Το πουλλίν επέτασεν. Επέτασεν γιατί εβαρέθηκε την πλαστή πραγματικότητα γυρώ του, τα καλοστημένα σκηνικά των ΜΜΕ, τα γερασμένα σενάρια ότι το κυπριακό βρίσκεται στην διαδικασία να λυθεί, εβαρέθηκε τον συντηρητισμό τζαι την θρησκοληψία. Εβαρέθηκε να θωρεί την άθλια τεχνολογική τζαι εμπορική ανάπτυξη του κεφαλαίου. Το πουλλίν επέτασεν, όπως κάθε νεολαίο που έν έβρισκε διέξοδο σε τούντη παράσταση που ονομάζεται κυπριακή κοινωνία. Η επιθυμία μας να ζήσουμε καταστάσεις, διοχετεύεται στην πλατεία
Όπου όλοι είναι γύρω και ο μανώλης στην μέση. Όπου όλοι έιναι στην μέση και γύρω ο μανώλης.
Τράγος.
-
Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009
στριτ παρτυ
Σχαίρουμαι που τα street party έχουν όντως αρκέψει να θεσμοποιούνται.
Η αρκή της άρνησης κάποιων προτύπων, έν πρέπει να σταματήσει στον τρόπο διασκέδασης, αλλά να επεκταθέι τζαι σε άλλους τομείς της καθημερινότητας.
Η διέυρυνση του πνεύματος τζαι της συνείδησης, αυτούσιο που τον όχλο, έν ζωτικής σημασίας ώς προς την επίτευξη μίας θεώρησης. Οι δομές της, πρέπει να τεθούν που τα ίδια τα άτομα αυτόνομα.
Σκοπός τούντου κειμένου, έννε να κατευθύνω, ούτε να παρακινήσω άτομα στο να υιοθετήσουν τον δικό μου τρόπο σκέψης, αλλά στο να έρτουν σε θέση να σκεφτούν για τους εαυτούς τους, μακρυά που προκαθορισμένες ιδεολογίες, που μόνο στόχο έχουν να στερήσουν που το άτομο την δική του προσωπική κρίση τζαι θεώρηση.
Έν θεωρώ, ότι έιμαι σε θέση να αντιπροσωπέυσω κάποια άτομα ή σύνολο, ούτε θέλω να αναλάβω ένα τέθκοιο ρόλο.
Τούτα που ειπώνουνται, αντιπροσωπευκουν με προσωπικά σάν άτομο, ενώ η συμβολή που έσχει η συμμετοχή μου στα street party έσχει χαρακτήρα στήριξης, τζαι όι παρακίνησης, ούτε διοργάνωσης. Για να μπορέσω να έρτω σε σημείο να θέσω σε εφαρμογή μια κριτική, πρέπει πρώτα να ξεκινήσω που το άτομο μου.
Η αυταπάτη που τίθεται, ότι η διεκδίκηση κάποιου χώρου, απλά ώς ένα εναλλακτικό μέσο διασκέδασης τζαι αξιοποίησης του νεκρού χρόνου εν τη θεωρώ τάση επαναστατική.
Μπόρει να εξελιχτεί σε μία τεθκοια, μέσω της συσπείρωσης των ατόμων σε μία ομάδα με πολιτικό λόγο τζαι γνώμονα της πεποιθήσεις που θέτουν οι ίδιοι.
Μέχρι τότε, εννα παρατηρούμε ότι τα λεγόμενα "αντιεπορικά" πάρτυ, υστερει στο σημείο του καταναλωτισμού, καθώς η άρνηση σε ένα σύνολο που ακολουθά κάποια κοινωνικά πρότυπα, αντικαθιστάται με μία διαφορετική δόση καταναλωτισμού. (ίσως σε μικρότερο βαθμό)
Πρόθεση μου, έννε να ισοπεδώσω, ούτε να εκμηδενίσω την ανάγκη μίας μερίδας της κοινωνίας να κοινωνικοποιείται, να συναναστρέφεται ή να δρά με βάση τες δικές του επιλογές.
Κάθε άλλο, επειδή έχω πίστη σε τούντα άτομα, (ήτε μέρος της νεολαίας ήτε όι), θεωρώ ότι το κάθε άτομο εννα ήταν καλά να κατανοήσει τον ρόλο του σε ένα τεθκοιο σύνολο θέτωντας κάποιες δικές του εισηγήσεις, με κοινό παρονομαστή την ανάγκη να λαμβάνει αποφάσεις γενικά στον τρόπο ζωής του τζαι να μέν περιορίζεται σε συγκεκριμένους τομείς.
Δική μου εισήγηση, ένι να δούμε τα περιθώρια διεκδίκησης κάποιου χώρου, έτσι ώστε να μπόρει να μας καλύψει (εκτός που τα καιρικά φαινόμενα-σχειμωνίαζει όπου να 'σαι) που τυχόν επιθέσεις που φασιστικές ομάδες τζαι που την αστυνομική καταστολή, που νομίζω ότι εννα εντατικοποιειθεί. (άσχετα άν κάποια άρθρα που μέσω στρατηγικής επροσπάθησαν να δείξουν ένα χαρακτήρα πίο προσιτό, για τη περιοχή που διεκδικούμε, ώς προς άλλα πλειοψηφικά κοινωνικά στρώματα*)
Η οργάνωση, έν πρέπει να θεωρηθεί κοινωνικό χρέος ή υποχρέωση αλλά μια ανάγκη. Μια ανάγκη να εφαρμοστεί η προσωπική θεώρηση του κάθε ατόμου σε πράξη για επιτύχουμε κάποιες επιθυμίες μας.
Ζούμε σε ένα σύστημα που μοναδικός σκοπός του έιναι να μας υποτάσσει, να ορίζει τα πρέπει τζαι τα έν πρεπει που πρέπει να ακολουθούμε ως "μέρος" του. Οτιδήποτε έν ταυτίζεται μαζί με την ιδεολογία του, ήτε καταστρέφεται μέσω μίας καταστολής που το αστυνομικό σώμα, ή αφομοιώνεται ώς μέρος του, σκοτώνοντας τον χαρακτήρα αντίδρασης ώς προς τζίνο.
[*Στην περιοχή του μανώλη επικρατεί ένα κλιμα εχθρικό από τους τριγύρω, βασίζοντας τζίντη έχθρα πάνω σε θέματα κυρίως που αφορούν την ηθική.]
Η αρκή της άρνησης κάποιων προτύπων, έν πρέπει να σταματήσει στον τρόπο διασκέδασης, αλλά να επεκταθέι τζαι σε άλλους τομείς της καθημερινότητας.
Η διέυρυνση του πνεύματος τζαι της συνείδησης, αυτούσιο που τον όχλο, έν ζωτικής σημασίας ώς προς την επίτευξη μίας θεώρησης. Οι δομές της, πρέπει να τεθούν που τα ίδια τα άτομα αυτόνομα.
Σκοπός τούντου κειμένου, έννε να κατευθύνω, ούτε να παρακινήσω άτομα στο να υιοθετήσουν τον δικό μου τρόπο σκέψης, αλλά στο να έρτουν σε θέση να σκεφτούν για τους εαυτούς τους, μακρυά που προκαθορισμένες ιδεολογίες, που μόνο στόχο έχουν να στερήσουν που το άτομο την δική του προσωπική κρίση τζαι θεώρηση.
Έν θεωρώ, ότι έιμαι σε θέση να αντιπροσωπέυσω κάποια άτομα ή σύνολο, ούτε θέλω να αναλάβω ένα τέθκοιο ρόλο.
Τούτα που ειπώνουνται, αντιπροσωπευκουν με προσωπικά σάν άτομο, ενώ η συμβολή που έσχει η συμμετοχή μου στα street party έσχει χαρακτήρα στήριξης, τζαι όι παρακίνησης, ούτε διοργάνωσης. Για να μπορέσω να έρτω σε σημείο να θέσω σε εφαρμογή μια κριτική, πρέπει πρώτα να ξεκινήσω που το άτομο μου.
Η αυταπάτη που τίθεται, ότι η διεκδίκηση κάποιου χώρου, απλά ώς ένα εναλλακτικό μέσο διασκέδασης τζαι αξιοποίησης του νεκρού χρόνου εν τη θεωρώ τάση επαναστατική.
Μπόρει να εξελιχτεί σε μία τεθκοια, μέσω της συσπείρωσης των ατόμων σε μία ομάδα με πολιτικό λόγο τζαι γνώμονα της πεποιθήσεις που θέτουν οι ίδιοι.
Μέχρι τότε, εννα παρατηρούμε ότι τα λεγόμενα "αντιεπορικά" πάρτυ, υστερει στο σημείο του καταναλωτισμού, καθώς η άρνηση σε ένα σύνολο που ακολουθά κάποια κοινωνικά πρότυπα, αντικαθιστάται με μία διαφορετική δόση καταναλωτισμού. (ίσως σε μικρότερο βαθμό)
Πρόθεση μου, έννε να ισοπεδώσω, ούτε να εκμηδενίσω την ανάγκη μίας μερίδας της κοινωνίας να κοινωνικοποιείται, να συναναστρέφεται ή να δρά με βάση τες δικές του επιλογές.
Κάθε άλλο, επειδή έχω πίστη σε τούντα άτομα, (ήτε μέρος της νεολαίας ήτε όι), θεωρώ ότι το κάθε άτομο εννα ήταν καλά να κατανοήσει τον ρόλο του σε ένα τεθκοιο σύνολο θέτωντας κάποιες δικές του εισηγήσεις, με κοινό παρονομαστή την ανάγκη να λαμβάνει αποφάσεις γενικά στον τρόπο ζωής του τζαι να μέν περιορίζεται σε συγκεκριμένους τομείς.
Δική μου εισήγηση, ένι να δούμε τα περιθώρια διεκδίκησης κάποιου χώρου, έτσι ώστε να μπόρει να μας καλύψει (εκτός που τα καιρικά φαινόμενα-σχειμωνίαζει όπου να 'σαι) που τυχόν επιθέσεις που φασιστικές ομάδες τζαι που την αστυνομική καταστολή, που νομίζω ότι εννα εντατικοποιειθεί. (άσχετα άν κάποια άρθρα που μέσω στρατηγικής επροσπάθησαν να δείξουν ένα χαρακτήρα πίο προσιτό, για τη περιοχή που διεκδικούμε, ώς προς άλλα πλειοψηφικά κοινωνικά στρώματα*)
Η οργάνωση, έν πρέπει να θεωρηθεί κοινωνικό χρέος ή υποχρέωση αλλά μια ανάγκη. Μια ανάγκη να εφαρμοστεί η προσωπική θεώρηση του κάθε ατόμου σε πράξη για επιτύχουμε κάποιες επιθυμίες μας.
Ζούμε σε ένα σύστημα που μοναδικός σκοπός του έιναι να μας υποτάσσει, να ορίζει τα πρέπει τζαι τα έν πρεπει που πρέπει να ακολουθούμε ως "μέρος" του. Οτιδήποτε έν ταυτίζεται μαζί με την ιδεολογία του, ήτε καταστρέφεται μέσω μίας καταστολής που το αστυνομικό σώμα, ή αφομοιώνεται ώς μέρος του, σκοτώνοντας τον χαρακτήρα αντίδρασης ώς προς τζίνο.
[*Στην περιοχή του μανώλη επικρατεί ένα κλιμα εχθρικό από τους τριγύρω, βασίζοντας τζίντη έχθρα πάνω σε θέματα κυρίως που αφορούν την ηθική.]
Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009
κάποιοι, κάποιες, κάποιος μανώλης.
Κάποιοι συχνάζουν,
κάποιες εν περιστασιακές.
Κάποιοι μηνίσκουν τζιαμέ,
κάποιοι περνούν παραπάνω ώρα που τζίνους που μηνίσκουν τζιαμε.
Για κάποιες έγινε το σπίτι τους, για κάποιους το στρατόπεδο τους,
για κάποιους τζαι κάποιες έγινε ο χώρος τους,
ο δικός τους,
κάτι που τους ανήκει,
το άσυλο τους,
σε τούντη γαμημένη κοινωνία τυφλή που την εξουσία που παίρνει τζαι δίνει.
Κάποιοι θέλουν να καταρρέυσουν κάποιες δομές,
Κάποιοι τζιε κάποιες θέλουν να φτίαξουν
την δική τους πραγματικότητα,
μακρυά που κάθε ιδεολογία που περιλαμβάνει υπακοή.
Κάποιοι θεωρούν ότι η δημιουργεία έρχεται μέτα την καταστροφή.
Κάποιοι ελπίζουν,
κάποιοι τα πίνουν,
κάποιοι μας θέλουν τζαι εμάς στριμωγμένους στην γωνία.
Κάποιοι μας χτυπούν,
κάποιες την ανάσα μας ζητούν,
κάποιοι μας κοιτούν, άλλοι μας μισούν.
Κάποιοι μας κατηγορούν
κάποιοι δέρνουν για ναρκωτικά
κανναούρκα ή συνθετικά,
κάποιοι για εθνικά ιδανικά.
Κάποιοι αλητέυκουν,
κάποιοι εν τουρίστες,
κάποιοι εν θεατές,
κάποιοι αντιδρούν,
κάποιοι εν "ντόπιοι"
κάποιοι εν "ξένοι"
Έσχιη τζαι κάποιους τζαι κάποιες που συνειδητοποιούν τζαι που κατανοούν.
Κάποιοι μας θέλουν ενταγμένους.
Κάποιοι εδηλώσαν ότι ένι.
Κάποιοι νομίζουν ότι αρνούνται να ενταχθούν ενώ εν μέσα.
Κάποιοι παραποιούν τα πάντα,
κάποιοι μας διαστρεβλώνουν,
κάποιοι μας θέλουν κάτι άλλο,
κάποιοι θέλουν να περνούν καλά,
κάπως "διαφορετικά".
Κάποιοι ήρταν που μακρυά τζαι ξεφτιλίζουνται στην δουλειά,
κάποιοι επαναλαμβάνουν εμβατήρια ρατσιστικά,
κάποιοι εξιστορούν για παναίρκα δημοκρατικά ,
κάποιοι εξυπηρετούν συμφέροντα καπιταλιστικά,
στολισμένα με λόγια, με σχέδια ευρωπαικά,
για πλατείες γκρίζες δίχως φρικία, με πολύχρωμα ρούχα ή μαλλία, ανθρώπους εκτοπισμένους εσωτερικά, που θέλουν να ξεφύγουν ή με θεωρήματα μηδενιστικά ντυμένα σε χρώματα σκοτεινά.
Κάποιοι μας θέλουν παραταγμένους στην σειρά, κάποιοι θέτουν πρότυπα κοινωνικά, νεοηθικολογικά, προσεγμένα στα λεφτά, ή απαρχαιωμένα πατριωτικά, για κάποιο πολιτισμό.
Κάποιοι μας λαλούν για μια γαμημένη δημοκρατία, για δεξιά τζαι αριστερά, αν πρέπει να "σκεφτούμε" προοδευτικά ή πρωτοποριακά, να θκιαλέξουμε ανάμεσα σε αναγκαστικές, δήθεν ελεύθερες επιλογές, για ναί ή όι, για λάθος τζαι σωστό για κάποιο θεό που απαιτά γαμημενό "σεβασμό"?
Κάποιοι σκοτώνουν οτιδηποτε ζωντανό,
αλλά ποτέ εν εμάθαν να δημιουργούν.
Κάποιοι αντικαθιστούν τον κενό χρόνο.
Κάποιοι εν ανήκουν σε κανένα.
Κάποιος που ξέρει τον μανώλη...
κάποιες εν περιστασιακές.
Κάποιοι μηνίσκουν τζιαμέ,
κάποιοι περνούν παραπάνω ώρα που τζίνους που μηνίσκουν τζιαμε.
Για κάποιες έγινε το σπίτι τους, για κάποιους το στρατόπεδο τους,
για κάποιους τζαι κάποιες έγινε ο χώρος τους,
ο δικός τους,
κάτι που τους ανήκει,
το άσυλο τους,
σε τούντη γαμημένη κοινωνία τυφλή που την εξουσία που παίρνει τζαι δίνει.
Κάποιοι θέλουν να καταρρέυσουν κάποιες δομές,
Κάποιοι τζιε κάποιες θέλουν να φτίαξουν
την δική τους πραγματικότητα,
μακρυά που κάθε ιδεολογία που περιλαμβάνει υπακοή.
Κάποιοι θεωρούν ότι η δημιουργεία έρχεται μέτα την καταστροφή.
Κάποιοι ελπίζουν,
κάποιοι τα πίνουν,
κάποιοι μας θέλουν τζαι εμάς στριμωγμένους στην γωνία.
Κάποιοι μας χτυπούν,
κάποιες την ανάσα μας ζητούν,
κάποιοι μας κοιτούν, άλλοι μας μισούν.
Κάποιοι μας κατηγορούν
κάποιοι δέρνουν για ναρκωτικά
κανναούρκα ή συνθετικά,
κάποιοι για εθνικά ιδανικά.
Κάποιοι αλητέυκουν,
κάποιοι εν τουρίστες,
κάποιοι εν θεατές,
κάποιοι αντιδρούν,
κάποιοι εν "ντόπιοι"
κάποιοι εν "ξένοι"
Έσχιη τζαι κάποιους τζαι κάποιες που συνειδητοποιούν τζαι που κατανοούν.
Κάποιοι μας θέλουν ενταγμένους.
Κάποιοι εδηλώσαν ότι ένι.
Κάποιοι νομίζουν ότι αρνούνται να ενταχθούν ενώ εν μέσα.
Κάποιοι παραποιούν τα πάντα,
κάποιοι μας διαστρεβλώνουν,
κάποιοι μας θέλουν κάτι άλλο,
κάποιοι θέλουν να περνούν καλά,
κάπως "διαφορετικά".
Κάποιοι ήρταν που μακρυά τζαι ξεφτιλίζουνται στην δουλειά,
κάποιοι επαναλαμβάνουν εμβατήρια ρατσιστικά,
κάποιοι εξιστορούν για παναίρκα δημοκρατικά ,
κάποιοι εξυπηρετούν συμφέροντα καπιταλιστικά,
στολισμένα με λόγια, με σχέδια ευρωπαικά,
για πλατείες γκρίζες δίχως φρικία, με πολύχρωμα ρούχα ή μαλλία, ανθρώπους εκτοπισμένους εσωτερικά, που θέλουν να ξεφύγουν ή με θεωρήματα μηδενιστικά ντυμένα σε χρώματα σκοτεινά.
Κάποιοι μας θέλουν παραταγμένους στην σειρά, κάποιοι θέτουν πρότυπα κοινωνικά, νεοηθικολογικά, προσεγμένα στα λεφτά, ή απαρχαιωμένα πατριωτικά, για κάποιο πολιτισμό.
Κάποιοι μας λαλούν για μια γαμημένη δημοκρατία, για δεξιά τζαι αριστερά, αν πρέπει να "σκεφτούμε" προοδευτικά ή πρωτοποριακά, να θκιαλέξουμε ανάμεσα σε αναγκαστικές, δήθεν ελεύθερες επιλογές, για ναί ή όι, για λάθος τζαι σωστό για κάποιο θεό που απαιτά γαμημενό "σεβασμό"?
Κάποιοι σκοτώνουν οτιδηποτε ζωντανό,
αλλά ποτέ εν εμάθαν να δημιουργούν.
Κάποιοι αντικαθιστούν τον κενό χρόνο.
Κάποιοι εν ανήκουν σε κανένα.
Κάποιος που ξέρει τον μανώλη...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)