Εγκλωβισμένος στον χρόνο πάλε..
Φυλακισμένοι στο παρελθόν, προσμένουμε το μέλλον, ηρωικό τζαι ελπιδοφόρο..
Τα όνειρα μας πετάσσουμε, αντικαθηστούμε τα με ιδανικά.
Εξεχάσαμε ότι ζούμε το τωρά, ο χρόνος έννε γιατρειά, μόνο μια ασθένεια βαρία
γεμάτη με πόνο τζαι προσχήματα καλά, για να νιώθουμε ζωντανά, σε μια πόλη, σε ένα βούρκο που σκατά, συναισθήματα μιχτά, επικίνδυνα εκρηκτικα, της λογικής κυρήττουν πόλεμο ανήθικο, σε ένα κόσμο υλικό, γεμάτος από αίχμες τζαι τέχνες, του πολιτισμού οι φταίχτες..
Όμορφη μοναξία, άγια θλίψη, του εγωισμού μου τα παιδιά, το μόνο που εκληρονομήσαν, εν την ανάγκη να μου τρών τα σωθικά...