εχθροί

Άν σε πραγματικό χρόνο, έν ξορτόνουμε να επικοινωνήσουμε τζαι νά βρουμε μόνοι μας λύσεις για τα ζητήματα που μας απασχολούν, ήντα μπου θκίαολο κάμνουμε μες τα ίντερνετ? Αναπληρώνουμε τούντη ανάγκη με το να πίσσουμε στα λόγια τζαι τα μπα μπλά.

Οι τζιεροί έννε οι ίδιοι. Έν θα μιλησω για κάτι που εν εβίωσα τζαι έν ξέρω. Ο κόσμος αλλάσει συνεχώς. Οι ανθρώποι τζαι οι συνήθειες τους μεταβάλουνται. Κάτι που επαναλαμβάνεται όπως λαλούν, αλλά ντυμένο διαφορετικά. Πουκάτω που το σχιέπαστρο εν ο ίδιος σκελετός.Τζαι παιζει το ίδιο φκιολί, βασισμένο πας την καταπίεση τζαι την εκμεταλλευση. Οι ίδιες δομές, οι ίδιοι περιορισμοί, η ίδια σκλαβκία που εβιώναν πρόγονοι του ανθρώπινου είδους που τζίνους της ράτσας του.

ήντα μπου κάμνουμε πιον? Συνεχίζουμε τζαι μείς το φκιολί μας. Βολικά μασκαραλίκια για υλικά αγαθά, σάπια ιδανικά για αξίες, ανούσιες τζαι γεμάτες προκαταλήψεις παραδόσεις τζαι έθικμα. Να τελιώσουμε το σκολείο, να πάμε στρατό, να πίαμε πτυχία, να έβρουμε γιενέκα, να πίαμε δουλεία.. γιατί? Για να κάμουμε κοπελλούθκια τζαι να τα βουρούμε να κάμουν ότι εκάμαμε εμείς, παντές τζαι εν θα μπόρουν να επιβιώσουν. Ισψς όι, επειδή για κάποιοθς τούτος ο κόσμος εν σκληρός. Αλλά εν οι ανθρώποι που τον κρατούν έτσι, σε τούντο χάλι.

Αν οι ανεργίες συνεχίσουν να αυξάνουνται, ήντα μπυ να γίνει?
Πόσος κόσμος εννα αντέξει να ζεί μες την φτώσχια?
Πόσο εννα αντέξει ένα σύστημα να τους σηντηρά με ένα τρόπο αφού μπορούν να θεωρηθούν απειλή αν καταλάβουν ότι κάτι μες σε τούντο σύστημα βρωμεί?
Πόσο εννα εν μες σε λήθαργο?
Πότε εννα αντιδράσουν?
Πόσο εννα αντέξουν την καταστολή που τους μπάτσους?
Πόσο εννα πάρει να εξαντληθεί ούλλη η εμπιστοσύση ως προς τους πολιτικούς?
Πότε εννα αποφασίσουν τί θέλουν πραγματικά τζαι να βάλουν μπρος να το κατακτήσουν?

Άν δαμέ έσχει χώμα, τζαι γυρώ νερό με αλάτι τζαι έσχει ανθρώπους, το ίδιο τζαι παντού, ήντα διάφορα έχουμε μεταξύμας τελικά? Τί σημασία παίζουν τα έθνη τζαι τα σύνορα έν παντού εν η ίδια μορφή εξουσίας. Ποίος εν ο εχθρός τελικά?
Ο μςτανάστης?
Οι κκιλίντζιροι?
Οι άλουτοι?
Οι ανάπηρο?
Οι λεσβίες?
Οι πελλοί?
Οι τρομοκράτες?
Οι οπαδοί?
Οι χουλιγκαν?
Οι αναρχικοί?
Πάντα η εξουσία εχρειάζετουν ένα εχθρό, υπαρκτό ή όι για να θεμελιώσει την έλλειψη ασφάλιας τζαι να δείξει την ανάγκη ενός συστήματος. Το ίδιο σύστημα που το κεφάλαιο, οι ιδιοκτήτες τζαι τα αφεντικά γαμούν μας.

Ούλλα για το κέρδος.
Κάθε σχειμώνα οι γιορτές εν για τζίνο.
Για να ξοθκιαστεί, ότι εκερτίθηκε με δουλεία τζαι οχτάωρα.

Ωραίος κύκλος.
Λίο βαρετός για μένα.

Η ίδια φορά που επαναλαμβάνει κάθε φορά, δείχνει σου τι μπορείς να καρτεράς.
Αν τό βρετε τί εννα γίνει με το κυπριακό. Ξέρω τι θέλουν οι δεξιοί, οι αριστεροί, οι δημοκράτες τζαι οι φασίστες. Έν θα έσχει σημασία όμως η άποψη τους, αφού στην τελική η λύση εννα έρτει σύμφωνα με τα συμφέροντα που έχουν τζαι οι εγγλέζοι, τζαι οι αμερικάνοι, τζαι γενικά το κεφάλαιο. Τα κοινωνικά ζητήματα εν χεσμένα, αφού η μόνη αιτία επίλυσης των επιπτώσεων τους εν για να συνεχιστεί η εξουσία τους να υπάρχει, αποφευγοντας έτσι τις κοινωνικές αντιδράσεις πυ σίουρα αν ενδυναμωθούν με μαζική συμμετοχή του κόσμου που εν άξιες να ανατρέψουν την ροή του όλου. Οι ανθρώποι εν το όλο. Τζαι άμα τζίνοι επιθυμήσουν κάτι που εννα τους φέρει πιο κοντά σε κάποιες ελευθερίες, τότε εννα ελευθερωυεί τζαι το περιβάλλον που τους σκλαβώνει τζαι το αντίθετο.

Αν νομιζεις οτι η σκλαβία εν ανύπαρκτη στον τόπο μας, (πέρα που τον γαμημένο τούρτζικο στρατό, τζαι τες πουσχτοβάσεις)