Τες τελευταίες μέρες έιμαι γεμάτος. Επέρασε αρκετός τζιερός που την τελευταία φορά που ήμουν πνιμένος μές σε συναισθήματα τζιε σκέψεις απανωτές σαν τα κουτούτζια.
Κάποια συμβάντα ήταν επακόλουθα για λόγους συνείδησης.
Καταρχάς, αρκέψαμε παραγωγές, σκατεμένο μπάσταρτο σκλερόκαρτο χιπ χοπ. Εννα σας ταράξουμε τα πέκκα σας.
Αδέρφκια φέφκουν.
Νόμιζω πλέον εκατάντησε σταθερή αξία να εγκαταλείπουν ούλλοι τουντο νησί. Κάποτε ούλλοι εννα ξανακαταλήξουμε δαμε. Δαμέ αναγιωθήκαμε.
Περιστατικά με φασιστούθκια. Οι όροι εννα αντιστραφούν, αμα σας βουρήσουμε εμείς εν θα σταματάτε.
Οι απειλές σας εν θα περάσουν ούτε μέσω του όχλου τζιε των εκβιασμών σας.
Άμα ξιχασετε εννα καταλάβετε.
Ο έρωτας κάθε φορά έρκεται πιο εκδικητικός. Εφλίππαρα με έτσι πλάσμα. Κρίμα που η σαπίλα του αποχωρισμού εννα μας σκοτώσει πρίν καν ριζώσει τζιε φουντώσει
Μπάτσοι. Να ********* εσεις τζιε τα δικαστήρια σας. [...]
1 σχόλιο:
Έν είμαι τόσο σίουρη οτι εννα επιστρέψουμεν ουλλοι πίσω που τούντην αυτοεξορία. Ελπίζω. Αλλά εν ξέρω αν θα ανάγιωννα τα κοπελλούθκια μου στην Κύπρο, σκέφτουμαι το σοβαρά. Θωρούμεν.
Για τον Έρωτα που είπες, ναι εν εκδικητικός αλλά η αγάπη έννενει, τζε νομίζω προτιμώ την.
Άσε που η αγάπη εν πιο δυνατή που το μίσος. Οπότε το μίσος με το μίσος σοζυάζουν τζιε έχουν τες ίδιες πιθανότητες στη μάχη, ενώ η αγάπη εν τόσο πολλά ανώττερη που το μίσος εν χαμένο που σιέρι.
Δημοσίευση σχολίου