Ο δρόμος

-"ο δρόμος που έπιαες έννε καλός
εμυρίστηκες θκιό τρείς ανθούς που εππέσασιν
που το δεντρό τζιε χαρκέσαι εν τζίνοι που μυρίζουν
θκιό τρείς μέρες εννα μυρίσουσιν
τζιε ύστερις εννα μαράνουν.

Οι ανθοί οι καλοί εν τζίνοι
που εμείνασιν πας το δεντρό δεμένοι
εν τζίνοι που εκρατήσασιν μές το χαλάζι, μές το σχίονι

Εν τούτοι που είχασιν την δύναμη τζιε αντέξασιν
Την μυρωθκία τους, καρπούς εννά την δώσουν.
Μα τζίνοι που εμαράνασιν τίποτε έν θα δώκουν
ούτε καρπό, ούτε μυρωθκία.

Κατύσχιη των παιθκιών που εν κρόνουνται τους γονιόυς τους
σαν τους ανθούς παθαίνουσιν μα ακόμα σχιηρόττερα,
για τους γονιούς που εν οι καρποί τους"




-Μεν νομίζεις τζίρη μου
οτι μόνο μια στράτα έσχιη.
Το δεντρό μεγαλώνει, ανθίζει τζιε καρπίζει.
Τζιε άμα ψοφίσει, σπόρους ξαπολά
τίποτε εν φέφκει παντοτινά

Οι ανθοί που βαστούν γερά
φοούνται να ξαπολήσουν
Την αληθινή ζωή αρνούνται
να γνωρίσουν
Άνθισα που μόνος μου
τζιε μόνος εννα σαπίσω

Μπορεί που το χαλάζι
μπορεί τζιε που το σχιόνι
μα είμαι μόνος μου ολάν
τζιε ωσπου με παιρνει παω.

Η μυρωθκία του χώματος, μυρίζει ελευθερία
τζιε αμα ανοιξει ο σπόρος,
δεντρό με νέες δομές εννα βλαστήσει,
άιστο μόνο του τζιε εννα επιζήσει

Είμαστε άλλοσπος καρποί, οι εξεγερμένοι
τζίνοι που έχουν πόθο για ζωή τζιε εν θα μας χαλασεις
Στο χώμα ούλλοι εννα σαπίσουμε, έννε αναγκη να καταπιεζούμαστε
Τα σχιρόττερα ήρτασιν πιλε.
τζιερός οι γονιοι, των καρπών τους να κροστουσιν..