Ανθρώποι κρατούνται παράνομα, είτε ανθρώποι που εμετανάστευαν δαμέ είτε ανθρώποι που εγεννηθήκαν σε τούντο κωλονήσι. Ανθρώποι που έπρεπε να ελευθερωθούν, κάποιοι τους κρατούν μέσα. Ανθρώποι που εν επρεπε καν να τεθούν υπο σύλληψη, είτε επειδή υπάρχουν, είτε επειδή κάμνουν κάποια πράματα που, στην τελική, επιβαρύνον μόνο τον εαυτό τους, είτε επειδή κάμνουν χρήση ουσιών, είτε επειδή έχουν τον δικό τους τρόπο σκέψης.
Κάθε άνθρωπος που κρατείται πέρα που την θέληση του σε κελι ή ίδρυμα εννα πρεπε να θεωτείται, όι, παράνομο, αλλά κάτι εξευτεριστικό για την ανθρώπινη ύπαρξη. Άλλα τούτο εκαταντήσαμε, τούτο εμάθαμε. Χτηνά σε εκτροφείο. Τζίνα σφάγκουμε τα τζαι τρώμε τα τουλάχιστο, εμείς σφατζιαζει ο ενας τον άλλο ψυχολογικά τζαι καθημερινά. Ο μηχανισμός του συστήματος εν φτιαγμένος που σαδιστικά έντερα.
1 σχόλιο:
"Η φυλάκιση του μετανεωτερικού ανθρώπου στον κόσμο των ομοιωμάτων"
Με την πάροδο των χρόνων, ο Ζαν Μποντριγιάρ αντιλαμβάνεται την αυξανόμενη ισχύ των μέσων μαζικής επικοινωνίας ως την κυρίαρχη απειλή για τον άνθρωπο του σήμερα: Ισχυρίζεται -με άλλα λόγια- ότι στην κοινωνία της κατανάλωσης και των media, οι άνθρωποι είναι παγιδευμένοι στο παιχνίδι των εικόνων, των θεαμάτων και τον ομοιωμάτων και ότι έχουν όλο και μικρότερη σχέση με μια εξωτερική «πραγματικότητα». Μάλιστα, αυτό γίνεται σε τέτοιο βαθμό που οι ίδιες οι έννοιες του κοινωνικού, του πολιτικού ή ακόμη και του «πραγματικού» δεν δείχνουν πια να έχουν κανένα νόημα. Ετσι, η ναρκωμένη και υπνωτισμένη από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας συνείδηση, βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση σαγήνης ή χαύνωσης με το θέαμα και την εικόνα, ώστε η ίδια η έννοια του νοήματος μοιάζει να καταργείται, να διαλύεται. Σε αυτήν την άκρως ανησυχητική και καινοφανή κατάσταση, το βάθος, η ουσία και η πραγματικότητα συνεχώς απομακρύνονται και μαζί με την τελική εξαφάνισή τους, χάνεται επίσης και η δυνατότητα κάθε δυνατής αντίδρασης. Στην ουσία, πρόκειται για μία εποχή στην οποία οι μάζες ζητούν θέαμα και όχι νόημα και ακολούθως βουλιάζουν μέσα σε μια σιωπηλή πλειονότητα που σημαίνει «το τέλος του κοινωνικού»
Η «δολοφονία της πραγματικότητας» αποτελεί για τον Γάλλο στοχαστή «το τέλειο έγκλημα», «το σπουδαιότερο γεγονός της σύγχρονης ιστορίας» Το σύμπαν του Μποντριγιάρ διέπεται από την έκπληξη, την αντιστροφή, την ψευδαίσθηση, την βλασφημία, το άσεμνο, την επιθυμία να σοκάρει. Το «κακό πνεύμα» του Γάλλου στοχαστή είναι το ίδιο το «αντικείμενο» (όπως το malin genie -το κακό πνεύμα- του Ντεκάρτ ήταν ο δόλος του υποκειμένου). Το αντικείμενο όμως εδώ θριαμβεύει, είναι πιο λαμπερό, πιο κυνικό, πιο πονηρό από το υποκείμενο. Το αντικείμενο είναι το μοιραίο του υποκειμένου.
Μέσω της αποδόμησης των "συνθημάτων" και της απομυστικοποίησης των "σημείων" του ο Μποντριγιάρ,παρατηρεί και το εξής: οι φυλακές, λειτουργούν ως ένα "αντίβαρο" για την διαιώνιση της ψευδαίσθησης ότι τα κοινωνικά όντα που είναι έξω απ'αυτήν είναι ελεύθερα,εφόσον θεσμοποιείται ένα καθεστώς εγκλεισμού -στέρησης ελευθερίας.Έχοντας αυτά τα τείχη των φυλακών εντός του χώρου που περιβάλλει μια κοινωνία, το συναίσθημα της ασφάλειας και της εν δυνάμει τιμωρίας,εξασφαλίζει στους εξουσιαστικούς θεσμούς την συναίνεση στο δίπολο ελευθερίας και μη.
Δημοσίευση σχολίου