Πολυτεχνείο 73

"Μέσα στα πλαίσια της προκήρυξης θα προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε συνοπτικά τα γεγονότα του 73΄ τα οποία αποσιωπιούντε απ’ την άρχουσα τάξη και την κατεστημένη αριστερά, προσδίδοντας τα ως «επέτειο»(!) και «γιορτή της δημοκρατίας»(!).

Ολόκληρος ο Νοέμβρης του 73΄ χαρακτηρίστηκε με την διεξαγωγή κινητοποιήσεων και σκληρών συγκρούσεων με τις δυνάμεις καταστολής. Συνθήματα όπως «Κοινωνική Επανάσταση», «Κράτος= Καταστολή», «Κάτω το Κεφάλαιο», Κάτω το Κράτος», «Κάτω ο Στρατός», «Μάης 68΄», «Γενική Εξέγερση», «Κάτω η μισθωτή Εργασία», «Το προλεταριάτο είναι ο νεκροθάφτης της μισθωτής εργασίας», «Το προλεταριάτο στον δρόμο», «Εργατικά Συμβούλια», «Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα», «Οι πατριώτες είναι μαλάκες», «Κάτω η Εξουσία» κ.α, στα οποία οι λακέδες του Κράτους και του Κεφαλαίου, απάντησαν με βία και συλλήψεις.
Σύντροφοι και αγωνιζόμενοι άνθρωποι καταλαμβάνοντας το πολυτεχνείο καλούσαν τον κόσμο για άμεση λαϊκή επανάσταση και άμεση γενική απεργία. Αξιοσημείωτος είναι ο χαρακτηρισμός των τραμπούκων του ΚΚΕ ως «οι 300 προβοκάτορες!».
Συγκροτήθηκε μια συνέλευση χωρίς την συμμετοχή κομμάτων που συμπεριλάμβανε και εργάτες-(το ΚΚΕ λ.χ. απόρριπτε οποιονδήποτε δεν είχε φοιτητική ταυτότητα και τους αρκούσε το «20% για την παιδεία»)- η οποία αποπειράθηκε να εκδώσει μια διακήρυξη η οποία δεν κατάφερε να ολοκληρωθεί. Την διακήρυξη εκπροσωπούσαν κυρίως 2 τάσεις, των Τροτσκιστών και των αναρχικών. Η πρώτη παρουσίαζε ένα σχέδιο σοσιαλιστικά προσανατολισμένο που απευθυνόταν σε εργάτες- ζητούσε την δημιουργία επιτροπών παντού, έθετε ζήτημα γενικής απεργίας στην πάλη κατά της δικτατορίας και κατέληγε στην ανάγκη δημιουργίας (Νέου) Επαναστατικού κόμματος. Η δεύτερη προσανατολιζόταν στη σοσιαλιστική λύση – ζητούσε επέμβαση της εργατικής τάξης και την κατάληψη εργοστασίων, έθετε ζήτημα γενικής απεργίας και δημιουργίας συμβουλίων που θα πάλευαν για τα ζητήματα των μαζών. Σχετικά με την δεύτερη αρκεί να αναφέρουμε αυτούσια την κατάληξή της: «..Η αυτόνομη συνέλευση των εργαζομένων του πολυτεχνείου καλεί τους εργαζόμενους να καταλάβουν τους χώρους παραγωγής και να δημιουργήσουν εργοστασιακές και απεργιακές επιτροπές με απώτερο σκοπό την δημιουργία εργατικών συμβουλίων. Το μίνιμουμ πρόγραμμα των εργατικών συμβουλίων είναι η καταστροφή της μισθωτής εργασίας, του κράτους, του εμπορεύματος και της πολιτικής.» Κυριότερος λόγος που δεν κατάφερε η διακήρυξη να ολοκληρωθεί ήταν η οργανωμένη προσπάθεια των κομμάτων να την σπάσουν.
Σήμερα, το πολυτεχνείο παραμένει ένας χώρος αντίστασης απ’ τους αγωνιζόμενους ανθρώπους ενάντια στην κοινοβουλευτική δικτατορία και τον καπιταλισμό.
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΓΙΟΡΤΗ – ΗΤΑΝΕ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΤΑΞΙΚΗ

Στην Κύπρο, 34 χρόνια μετά την διχοτόμηση του νησιού – αποτέλεσμα του εθνικισμού – συνεχίζουμε να βιώνουμε την παραφροσύνη των εθνικόκαφρων εκπαιδευτικών, παπάδων, πολιτικάντηδων και μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ να ενταφιάζουν το νόημα του πολυτεχνείου, να διαστρεβλώνουν τα χαρακτηριστικά του και να οικειοποιούνται ένα γεγονός που ουσιαστικά στράφηκε εναντίον τους.
Καλούμε τους μαθητές, φοιτητές, εργάτες και όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους του νησιού σε αντί-εθνικιστικό, αντί-καπιταλιστικό αγώνα, με σκοπό την κοινωνική απελευθέρωση.
Η ΕΘΝΙΚΉ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ – ΟΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝΕ ΠΑΤΡΙΔΑ"

αναδημοσίευση από
adakiprus.blogspot.com

...