Η κεντρική βάση για να αρκέψει τούτος ο συλλογισμός: "Τίποτε εν συμβαίνει τυχαία στην ζωή"
Άρα τα πάντα εν καθορισμένα. Ότι ισχύει τούτο, εν σημαίνει ότι έτσι πρέπει να εν τα πράματα.
Ζούμε σε ένα σύστημα. Είμαστε μέρος του, ήτε το θέλουμε ήτε όι. Τα πάντα εν προκαθορισμένα που πριν. Η αιτιοκρατία (ντετερμινισμός) στηρίζει το τούτο, καθώς βασίζει την ύπαρξη της σε φυσικούς νόμους τζιε δυνάμεις οι οποίες ορίζουν τούτη την τάξη. Το σύστημα θέλει μας σε μία τάξη. Τζίνη επιβάλλεται, ήτε με νόμους, ήτε διαμορφώνει τους ανθρώπους να ορίζουν μόνοι τους νόμους για τον εαυτό τους. Η ηθικολογία που διακατέχει τον καθένα μας ορίζεται που τα πρότυπα της κοινωνίας, δηλαδή το τί εν αποδεκτό τζιε σωστό ή το τί εν ανάρμοστο τζιε λαθος. Η τάξη απορρίπτει την τυχαιότητα.
Η επιβαλλόμενη τάξη, ήτε που το σύστημα (νομοθεσίες) ήτε που τους εαυτούς μας (ηθική) προκαλέι ένα αφύσικο χάος πάνω στην φύση τζιε τα ένστινκτα της, καθώς είμαστε μέρος της.
Το σύμπαν, ο χαρακτήρας του ανθρώπου, η φύση, ο πλανήτης έχουν μόνο μία συμπεριφορά. Τζίνη η συμπεριφορά έν μπόρει να καθοριστεί, εν ανεξέλεκτη τζιε διακρώς μεταβαλλόμενη. Άρα επικρατεί μία κατάσταση χαώδες, η οπόια όμως εν αρμονική. Η φυσική τάξη των πραγμάτων ένι να λειτουργούν υπό ένα χάος. Τα ένστινκτα πρέπει να μας διακατατέχουν, όχι η ηθική τζιε οι αξίες που μας επλασάραν. Τουτο εννα ονόμαζα ελευθερία, καθώς τίποτε εν πρεπει να καθορίζεται. Η ελευθερία προαπαιτέι χάος για να υπάρξει, τζιε μετά τίποτε έν χρειάζεται να υποθεί. Το δικαίωμα της ελευθερίας που προνοεί η δημοκρατία, ή η ηθική ότι έν πρέπει να επηρεάζει τους άλλους εν μάλλον μια αξία που επροσδιορίστηκε που τους ισχυρούς.
6 σχόλια:
το πιο σημαντικό είναι το ψάξιμο και η αναζήτηση πέρα από τα τετριμμένα
είναι φυσικό όλα να περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό μας και τις ανάγκες του, τόσο τις φυσικές όσο και τις ανθρώπινες
τα σύμβολα παίζουν ρόλο στην αφύπνιση των συναισθημάτων και είναι σημαντικά ως μέσο
ως μέσο για ποιο πράγμα όμως;
όταν το σύμβολο και κάποιες λέξεις που και αυτές σύμβολα είναι, γίνονται αυτοσκοπός και χάνεται το νόημα πίσω από τα σύμβολα και τις λέξεις-σύμβολα
δηλαδή χάνεται το περιεχόμενο και η ουσία που εμπεριέχει αυτό το σύμβολο και η λέξη-σύμβολο
τότε μιλάμε απλά για ένα πράγμα
Αναζήτηση τζιε ψάξιμο ποιού πραμάτου?
Τζιε τί εν τετριμμένο? Ότι εν συνηθισμένο σημαίνει ότι πρέπει να εν τζιε αφομοιωμένο, περιθωριοποιημένο που την σκέπη της εστίας αμφισβήτησης?
Επερίμενα κάποιου είδους άποψη για το τι σημαίνουν ως προς κάποιο άτομο οι 2 τούτες λέξεις-σύμβολα τζιε πως μπορόυν να σχετιστούν.
αναζήτηση για τα πάντα, για τα πάντα που εσύ θεωρείς σημαντικά
συν ηθισμένο είναι αυτό που εθιστίκαμε να θεωρούμε ως τέτοιο, δηλαδή "φυσιολογικό"
τετριμμένο είναι αυτό που απλά λέγεται, γράφεται χωρίς να έχει περιεχόμενο
όταν χάνεται η ουσία πίσω από την λέξη που στο τέλος παραμένει απλά μια ταμπέλα, ένα είδωλο νεκρό
το ίδιο και με τα όποια σύμβολα
το χάος και η τάξη είναι απλά δύο λέξεις
αν θέλεις δώσε τους πρώτα εσύ περιεχόμενο
εν αρκετά σαντανωμένα, θέλουν λίη σύνταξη οι σκέψεις μου.
"όταν χάνεται η ουσία πίσω από την λέξη που στο τέλος παραμένει απλά μια ταμπέλα, ένα είδωλο νεκρό
το ίδιο και με τα όποια σύμβολα
το χάος και η τάξη είναι απλά δύο λέξεις
αν θέλεις δώσε τους πρώτα εσύ περιεχόμενο"
χμμμ... ούλλες οι λέξεις εν σύμβολα τζιε ούλλα τα τα σύμβολα εν ταμπέλες τζιε είδωλα. Οι λέξεις που μόνες τους εν έχουν καμιά απολύτως σημασία, "ουσία." Αποκτούν σημασία μέσα που την κοινωνία ή το οποιοδήποτε σύστημα τις κατασκευάζει και αναπαράγει.
Τζίνο που με βάλλει σε σκέψεις τζιε κάμνει με επιφυλακτική εν το ότι ούλλες οι λέξεις τζιε τα υπόλοιπα σύμβολα που χρησιμοποιούμε είναι στην πραγματικότητα κατασκευάσματα τούντης κοινωνίας, τούντου συστήματος που θεμελιώνει τζιε θεμελιώνεται που την ιεραρχία.
Λαμβάνοντας τα πιο πάνω υπόψη, εν τζαιρός, νομίζω, για ούλλους μας να ξανα-ανακαλύψουμε (reinvent) τζιε να επαναπροσδιορίσουμε (redefine) τα σύμβολα - λέξεις που ήδη χρησιμοποιούμε.
Ευχαριστω Τραγε που μοιραζεσαι τον εαυτο σου!
Εκατη μοιραζομαι την αποψη σου περι συμβολων και λεξιλογιου.
Οσο αφορα την ταξη - αναγκασαμεν την να εγαταΣΤΗΘΕΙ διοτι εκαταληξαμεν να μεν μπορουμεν να εμπιστεφτουμεν ο ενας τον αλλο, κατα το πλειστον ουτε καν τον εαυτο μας - πραμα που αποδικνειουμεν αρκετα συχνα, τζαι ο κοσμος γυρω μας εν χειροπιαστο τεκμηριο για την αθλιοτητα που ανεχομαστε.
οσο αφορα το χαος - οπως ιδανικα το βλεπεις Τραγε στην τελευταια παραγραφο ("Το συμπαν ... αρμονικη") προϋποθετει οτι σε καθε στιγμη αυτοεκφρασης, ενας αντιλαμβανεται τα παντα γυρω του, εστω και σε χαος. Αρα σε καθε στιγμη ενας κινειται με τροπο που αρμονιζει με το λοιπο χαος.
Προϋποθετει συνεπως αυτοσεβασμο τζαι σεβασμο προς τη Ζωη ως κοινη ουσια και πραγματικη αξια.
Εν μπορουμεν να αρνηθουμε οτι συνυπαρχουμεν. Εν νομιζω οτι το αρνεισαι.
Μια τετοια ιδανικη ελευθερια λοιπον -ειτε την ονομασουμε χαος ειτε οχι- σιγουρα δεν μπορει να ακολουθει κανονες ταξης ή ηθικης, αλλιως δεν ειναι παρα συστημα.
Μια τετοια ιδανικη ελευθερια υπονοει οτι "δικαιωμα" ελευθεριας δεν χρειαζεται καν να υπαρχει.
Μια τετοια ιδανικη ελευθερια προϋποθετει γνωθι και πιστη στον εαυτο. Μονο απο αυτη την αφετηρια μπορει να γεννηθει εμπιστοσυνη μεταξυ ατομων.
Ξεσηκωστε τον κοσμο να σκοτωσουμε την ηθικη ως συστημα μεσα μας - γιατι δες: το συστημα εννα βαλει μπρος τη στιγμη που ενας εν μπορει να βασιστει στον ιδιο του τον εαυτο οτι εννα καμει οτι εν καλλιτερο για τον εαυτο του, ως ΖΩΗ, οχι ως συστημα, αρα κατα συνεπεια οτι εν καλλιτερο για την ΖΩΗ μεσα στους αλλους - αφου η ΖΩΗ μια ενει, κοινη παντου.
Εαν σε πιαννω σωστα - αυτο που ονομαζεις χαος αρμονικο υπονοει/προϋποθετει το καθε ατομο να αντιληφθει τον εαυτο του ως Ζωη, απροσδιοριστη, ακαθοριστη, ουσια καθ'αυτη, και κατα συνεπεια να αντιληφθει τα παντα ως "ισαξια" (πραμα που εχει ως πρακτικη συνεπεια την "αρμονια" που αναφερεις). Τοτε το καθε ατομο θα ειναι ελευθερο να εκφραστει ως ο πραγματικος του εαυτος (ας το πουμε χαος /διοτι θελουμε και βουλευομαστε να "χασουμε" ολες τις ψευτικες αξιες και καθε συστηματικοποιημενη ταξη)
Πολλες πτυχες προς συζητηση ανοιγονται εδω, αλλα το αφηνω μεχρι εδω, παραθετοντας τι βρηκα αναρωτουμενη για την ετυμολογια της λεξης χαος.
chaos |ˈkāˌäs|
• Physics: behavior so unpredictable as to appear random, owing to great sensitivity to small changes in conditions.
• the formless matter supposed to have existed before the creation of the universe.
ORIGIN late 15th cent (denoting a gaping void or chasm, later formless primordial matter): via French and Latin from Greek khaos ‘vast chasm, void.’
γουσταρω τη λεξη void....
the complete absence of everything - the Silence, the Darkness within Self where one is able to actually simply be and know Self: I am Here.
Δημοσίευση σχολίου